بانک اطلاعات مدیریت شهری کشور چین
بخش اول- مشخصات آماری
کشور چین با جمعیتی بالغ بر ۱ میلیارد و ۳۰۰ میلیون نفر و جای دادن حدود ۲۰ درصد از کل جمعیت زمین در خود، پر جمعیتترین کشور در جهان محسوب میشود. این کشور از نظر مساحت پس از روسیه، کانادا، و ایالاتمتحده آمریکا، چهارمین کشور بزرگ در جهان است و بیشتر مساحت آسیایشرقی را به خود اختصاص داده است. از نظر جغرافیایی، کشور چین دارای مناطق گوناگونی است که از جمله آنها میتوان به تپهها، مناطق مسطح، دلتاهای رودخانه در شرق و بیابانها، کوهها و فلاتهای مرتفع در قسمت غربی اشاره کرد. آب و هوا نیز به همان نسبت متغیر و متنوع است. از آبوهوای گرم و مرطوب مناطق استوایی در جنوب گرفته (جزیره هانیان) تا نواحی سرد و خشک قطبی در شمال این کشور (استان منچوری).
داشتن چنین جغرافیای باعث شده جمعیت در چین به طور نامتوازن در سطح آن پخش گردد به صورتی که ۹۴ درصد جمعیت چین، در یکسوم شرقی این کشور زندگی میکنند. برای مثال استان شاندونگ (استانی در شرق چین و در مجاورت خلیج یا دریای بوهای) با داشتن آبوهوایی ساحلی دارای جمعیتی بیش از ۹۰ میلیون نفر است، ولی تبت (از سرزمینها تحت اختیار چین) به دلیل داشتن فلاتهای بلند و شرایط آبوهوایی ناملایم، کمتر از ۳ میلیون نفر را در خود جای داده است. مناطق ساحلی، پیشرفتهترین بخشهای اقتصادی چین محسوب میشوند و عامل جذب حدود ۱۵۰ میلیون مهاجر چینی از مناطق روستایی داخلی میباشند. افزایش این جمعیت ۱۵۰ میلیونی از سال ۲۰۰۸، سالانه ۱۰ میلیون نفر تخمین زده شده است.
جمهوری خلق چین در یک نگاه
جمعیت
|
حدوداً ۱،۳۰۳،۷۰۱،۰۰۰
|
پایتخت
|
پکن به انگلیسی ( Beijing ) با جمعیت ۲۲،۸۴۹،۰۰۰
|
مساحت
|
کیلومترمربع ۹۵۹۶۹۶۰
|
زبان چینی
|
ماندراین، کانتونی، دیگر گویشها و اقلیتهای زبانی
|
مذهب
|
تائو (یا دائو مبنی بر اداره مملکت بدون وجود دولت)، بودایی، اسلام
|
واحد پول
|
یوان، همچنین با نام رنینبی نیز شناخته میشود
|
امید به زندگی
|
سال ۷۱
|
تولید ناخالص داخلی
|
دلار به ازای هر فرد ۴۷۰۰
|
درصد باسوادی
|
درصد ۸۶
|
بخش دوم- مناطق شهری
منطقه
|
جمعیت استانی
|
جمعیت شهری
|
استان یا فرمانداری
|
شهرها
|
شرق
|
۱۸,۵۴۲,۲۰۰
|
۹,۴۹۵,۷۰۱
|
فرمانداری شانگهای
|
شانگهای
|
شمال
|
۲۳,۴۳۰,۰۰۰
|
۷٬۲۹۶٬۹۶۲
|
فرمانداری پکن
|
پکن
|
جنوب
|
۶٬۹۸۵٬۲۰۰
|
۶٬۹۸۵٬۲۰۰
|
هنگ کنگ
|
هنگ کنگ
|
شمال
|
۱۱٬۵۰۰٬۰۰۰
|
۵٬۰۶۶٬۱۲۹
|
فرمانداری تیانجین
|
تیانجین
|
جنوب مرکز
|
۹٬۱۰۰٬۰۰۰
|
۶٬۶۶۰٬۰۰۰
|
هوبئی
|
ووهان
|
جنوب مرکز
|
۱۵٬۰۰۰٬۰۰۰
|
۴٬۱۵۴٬۸۰۸
|
گوانگدونگ
|
گوانگژو
|
جنوب
|
۸٬۶۱۵٬۵۰۰
|
۴٬۰۰۰٬۰۰۰
|
گوانگدونگ
|
شنژن
|
شمالشرق
|
۷٬۵۰۰٬۰۰۰
|
۳٬۹۸۱٬۰۲۳
|
لیائونینگ
|
شنیانگ
|
جنوبغرب
|
۳۱٬۴۴۲٬۳۰۰
|
۳٬۹۳۴٬۲۳۹
|
فرمانداری چونگکینگ
|
چونگکینگ
|
شرق
|
۴٬۹۹۰٬۱۸۴
|
۳٬۷۹۰٬۰۰۰
|
جیانگشی
|
نانچانگ
|
شرق
|
۸٬۰۰۴٬۰۰۰
|
۲٬۸۲۲٬۱۱۷
|
جیانگسو
|
نانجینگ
|
شمالشرق
|
۸٬۴۹۹٬۰۰۰
|
۲٬۶۷۲٬۰۶۹
|
هیلونگجیانگ
|
هاربین
|
شمال
|
۹٬۶۳۰٬۰۰۰
|
۲٬۶۲۰٬۳۵۷
|
هبئی
|
ووهان
|
شمالغرب
|
۱۰٬۵۰۰٬۰۰۰
|
۲٬۵۸۸٬۹۸۷
|
شاآنشی
|
شیآن
|
جنوبغرب
|
۱۱٬۳۰۰٬۰۰۰
|
۲٬۳۴۱٬۲۰۳
|
سیچوآن
|
چنگدو
|
شمالشرق
|
۷٬۴۰۰٬۰۰۰
|
۲٬۲۲۳٬۱۷۰
|
جیلین
|
چانکچون
|
شمالشرق
|
۶٬۲۰۰٬۰۰۰
|
۲٬۱۱۸٬۰۸۷
|
لیائونینگ
|
دالیان
|
شرق
|
۷٬۰۰۰٬۰۰۰
|
۱٬۹۳۲٬۶۱۲
|
چجیانگ
|
هانگژو
|
شرق
|
۶٬۳۰۰٬۰۰۰
|
۱٬۹۱۷٬۲۰۴
|
شاندونگ
|
جینان
|
شمال
|
۳,۳۱۴,۰۰۸
|
۱٬۹۰۵٬۴۰۳
|
شانشی
|
نائییوان
|
شرق
|
۸،۰۰۰،۰۰۰
|
۱٬۸۶۷٬۳۶۵
|
شاندونگ
|
چینگدائو
|
بخش سوم- منابع اقتصادی
اقتصاد چین از اواخر دهه هفتاد قرن ۲۰ به تندی تغییر کرده و در حال رشد است. بر اساس برابری قدرت خرید، چین دارای دومین اقتصاد بزرگ جهان و یک بازیگر اصلی در اقتصاد جهانی است.
حجم اقتصاد چین (۱۲۳۸۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰ دلار در سال ۲۰۱۲) بلافاصله پس از اتحادیه اروپا و آمریکا یعنی در مقام سوم در جهان قرار میگیرد. چنانچه رشد کنونی اقتصادی چین همچنان ادامه یابد، چین از نظر اقتصادی، در حال رسیدن به آمریکا یعنی بزرگترین اقتصاد جهان است و باید خود را برای مقابله با پیآمدهای سیاسی و اقتصادی این موضوع آماده کند. این امر موجب نگرانیهای عمده سیاسی خواهد شد؛ زیرا این کشور بهصورت نیروی به مراتب قویتری در منطقه در آمده. بیش از ۵۰ درصد مردم چین، کشاورزند. صنعتگران ۲۴ درصد و کارمندان و بازرگانان۲۶ درصد نیروی کار فعال این کشور را تشکیل میدهند. با این وجود حدود ۲۰۰ میلیون نفر از مردم چین با درآمد روزانه کمتر از یک دلار زندگی میکنند. میلیونها تن هنور در فقر شدید زندگی میکنند و مشکلات زیربنایی نیز در چین ادامه دارد.
صنایع اصلی چین، بسیار گسترده و شامل محصولات آهن و استیل، زغالسنگ، ماشینآلات، نفت و پتروشیمی، اسباببازی، کفش و لوازم الکترونیکی است. برنج، گندم، سیبزمینی، ذرت، بادامزمینی، چای، ارزن، جو، کتان، ماهی و خوک فراوردههای اصلی کشاورزی هستند. صادرات عمده چین، ماشینآلات، پوشاک، کفش، اسباببازی، سوخت معدنی، مواد شیمیایی و واردات آن ماشینآلات، مواد شیمیایی، آهن و استیل و سوخت معدنی است.
بانک جهانی، وضعیت اقتصادی چین را مطلوب و محیط اقتصاد کلان این کشور را با ثبات، توصیف کردهاست. با وجود افزایش میزان تولید ناخالص داخلی، نرخ سرانه تولید اقتصادی، هنوز بسیار پایین است و برای اینکه چین به سطح کشورهای توسعهیافته برسد، راه زیادی را باید طی کند.
مقامات صندوق بینالمللی پول IMF معتقدند، رشد مناسب دو کشور هند و چین، باعث تعدیل تأثیرات گرانی نفت در منطقه آسیا شده است. مقامات صندوق بینالمللی پول، رشد اقتصادی آسیا را در سال ۲۰۰۷، ۷ درصد و رشد اقتصادی دو کشور چین و هند را به ترتیب ۱۱.۴ درصد و ۸.۵ درصد، اعلام کردند.
برخی معتقدند چین تا سال ۲۰۲۵ میلادی خواهد توانست ۱۰ شهر در حد و اندازههای نیویورک احداث کند. در این مسیر به جرأت میتوان اذعان داشت که پکن، یکی از توسعهیافتهترین شهرهای چین است و امور مالی، یکی از مهمترین صنایع این شهر محسوب میشود؛ بهطوری که از پایان سال ۲۰۰۷ میلادی، ۷۵۱ سازمان مالی و اقتصادی در این شهر مشغول به فعالیت هستند. این شهر، در بخش املاک و مستغلات و همچنین صنایع خودروسازی، در سالهای اخیر، رشد چشمگیری داشته است. مناطق اصلی تجاری این شهر، خیابانهای فوجینگمن (Fuxingmen) و فوچنگمن (Fuchengmen) میباشد که بیشتر مراکز مالی نیز در این مناطق قرار گرفته است. خیابانهای وانگ فو جینگ (Wangfujing) و جیدان یا ژیدان (Xidan) مرکز اصلی برای خریدهای عمده بهشمار میروند. ژونگ گوانکان (Zhongguancun) مرکز اصلی در صنایع الکترونیک، کامپیوتر و صنایع مرتبط است؛ بهطوری که این منطقه را سیلیکون ولی چین لقب دادهاند و همچنین این منطقه نیز بهعنوان مرکز پژوهش دارویی در این شهر شناخته شده است. در قسمت جنوبشرقی ییژوانگ(Yizhuang) ، مراکزی احداث شده که به یک مرکز جدید برای صنایع داروسازی، فناوری اطلاعات و مهندسی مواد تبدیل شده است. مناطق عمده دیگری نیز در حومههای این شهر وجود دارد و کشاورزی در این مناطق، از رونق خاصی برخوردار است؛ بهطوری که محصولاتی مانند گندم، ذرت و انواع سبزیجات بهمنظور تأمین نیازهای شهروندان در آنجا کشت میشود. در سالهای اخیر بهدلیل آلودگی هوا و کاهش گازهای گلخانهای، دولت چین بسیاری از کارخانجات در حومه پکن را به شهرهای دیگر منتقل نموده است.
راهبرد توسعه اقتصاد شهری
اکتبر سال ۱۹۸۷، در سیزدهمین نشست حزب کمونیست چین، برنامه راهبردی «سه گام» ساختار مدرنیزاسیون چین به روشنی مطرح گردید:
- گام اول، از سال ۱۹۸۱ تا سال ۱۹۹۰، ارزش کل تولیدات داخلی دو برابر شده و مسئله خوراک و پوشاک مردم حل شود.
- گام دوم، از سال ۱۹۹۱ تا پایان قرن ۲۰ ارزش کل تولیدات داخلی ملی دو برابر سال ۱۹۹۰ شده و زندگی مردم به سطح جامعه نسبتاً مرفه برسد.
- گام سوم: تا اواسط قرن ۲۱، ارزش کل سرانه متوسط تولیدات داخلی چین به سطح کشورهای نسبتاً پیشرفته رسیده و زندگی مردم نسبتاً مرفه شده و مدرنیزاسیون اساساً تحقق یابد. در سپتامبر سال ۱۹۹۷، پانزدهمین نشست حزب کمونیست چین، اهداف یاد شده را دقیقاً تعیین کرد. در یک دهه اول قرن ۲۱، ارزش کل تولیدات داخلی چین دو برابر سال ۲۰۰۰ شود و زندگی نسبتاً مرفه مردم، مرفهتر و نظام اقتصاد بازار سوسیالیستی نسبتاً کاملی، ایجاد شود. در دهه بعد، اقتصاد ملی، بیشتر توسعه یافته و نظامهای مختلف کاملتر شود. تا سال ۲۰۵۰، چین اساساً مدرنیزاسیون را تحقق بخشیده و به کشور سوسیالیستی شکوفا و مقتدر، دموکراتیک و متمدن، مبدل شود.
بخش چهارم- برنامهریزی شهری
میزان فعالیت شهر در شبکه جریانات جهانی، پیوند شهر را به دهکده جهانی نشان میدهد. در مقابل، کاهش کیفیت محیطزیست و مشخصات زندگی اجتماعی نیز بر کارایی اقتصادی و بر کیفیت زندگی شهروندان، تأثیر منفی خواهد داشت. در سال ۱۹۸۴ سازمان ملل، گروهی مستقل از ۲۲ نفر از کشورهای عضو اعم از کشورهای توسعهیافته و در حال توسعه را گرد هم آورد تا خطمشی زیستمحیطی درازمدت جامعه بینالملل را روشن سازند. در سال ۱۹۸۷، کمیسیون بینالملل محیطزیست و توسعه WCED که به کمیسیون «برانتلنر» نیز مشهور است، خواستار مساعی عمومی و روشهای جدید در کلیه سطوح گردید. مفاهیم همکاری جهانی و اقدامات حمایتی متقابل بین کشورها در کلیه سطوح و مراحل توسعه اقتصادی در گزارشی با عنوان «آینده مشترک ما» منتشر گردید. گرچه کمیسیون بینالمللی محیطزیست و توسعه، اولین گروهی نبود که واژه توسعه پایدار را به کار برد، اما شاید آنها راهگشاترین مفهوم و تعریف قابل استفاده را در سطح گسترده ارائه نمودند. این تعریف، مورد قبول اکثر مجامع و سازمانها قرار گرفته است. مدیران شهری در کشور چین نیز تا حدود زیادی از این قاعده طبیعت میکنند. عناصر کلیدی برنامهریزی شهری بر مبنای توسعه پایدار در کشور چین، عبارتند از کارایی اقتصادی در استفاده از منابع توسعه که شامل کالا و خدمات برگرفته شده از منابع طبیعی است. عدالت اجتماعی در توزیع منافع و هزینههای توسعه با توجه ویژه به گروههای کمدرآمد و جلوگیری از خطرات طبیعی که توسعه آینده را تهدید یا متوقف خواهد کرد. در دنیای امروز برای اینکه یک شهر بتواند از نظر اقتصادی، کارایی داشته باشد باید در فضای رقابتی جهانی فعالیت نماید، این بدین معنی است که شهر باید در شبکههای جریانات مالی و منابع انسانی جهانی، حضوری فعال داشته باشد. میزان فعالیت شهر در شبکه جریانات جهانی، پیوند شهر را به دهکده جهانی نشان میدهد. در مقابل، کاهش کیفیت محیطزیست و مشخصات زندگی اجتماعی نیز بر کارایی اقتصادی و بر کیفیت زندگی شهروندان، تأثیر منفی خواهد داشت. مسائل اصلی که توسط مدیران شهری مورد بررسی قرار گرفتهاند عبارتند از: جمعیت و توسعه، امنیت غذایی، انرژی، صنعت و مشکلات شهری. علاوه بر این باید سیستمی جامع طراحی شود تا بتواند مشارکت مؤثر شهروندان در فرایند تصمیمگیری را تضمین کند و با حفظ مبانی بومشناسی و الگوهای پایدار، توسعه پایدار را رقم زند.
بخش پنجم- رشد و توسعه شهری
بر اساس تحقیقات جدیدی که مؤسسه بروکینگ در مورد توسعه و عدمتوسعه شهرها و نرخ شهرنشینی در نقاط مختلف دنیا منتشر کرده است، مشخص شده که ده شهر دنیا از بقیه شهرهای دیگر، آهنگ رشد سریعتری دارند و به زبان دیگر، سریعتر از شهرهای دیگر دنیا به سوی توسعه هر چه بیشتر و مدرن شدن، پیش میروند. باید در نظر داشت که این لزوماً به معنای مدرن بودن و توسعهیافتگی این شهرها نیست بلکه به معنای سرعت زیاد توسعه و مدرن شدن این شهرهاست هر چند که نمیتوان از الزامات توسعه، برخوردار نبود. این فهرست با در نظر گرفتن میزان رشد شهرنشینی، نرخ اشتغال و سرعت مکانیزه شدن شهرها تنظیم شده است و چهار شهر شانگهای، هانگژو، شنژن و شنیانگ چین در این فهرست به چشم میخورد.
بخش ششم- مدیریت شهری
بر اساس طرح اصلاح ساختار حکومت مردمی شهرداری پکن و (اطلاعیه مربوط به ساختار سازمانی حکومت مردمی شهرداری پکن) که آن را کمیته مرکزی مهمترین حزب کشور چین و نیز شورای ایالتی پکن تصویب کرد، هیأت پیشین برنامهریزی توسعه شهرداری پکن به هیأت توسعه و اصلاح شهرداری پکن تغییر مییابد. این هیأت، بخشی از بدنه حکومت شهری که مسئولیت مطالعه و راهاندازی سیاستهای توسعه اقتصادی و اجتماعی شهر را بر عهده دارد، به شمار میآید و بر اصلاح و بهبود نظام اقتصادی شهر، مدیریت و نظارت میکند که شامل موارد ذیل میگردد:
الف) نقش مجدد مسئولیتها
-انتقال مسئولیتها: مسئولیتهای ساماندهی و اجرای بخش مهم طرح واردات و صادرات محصولات کشاورزی که اصالتاً بر عهده هیأت پیشین برنامهریزی توسعه شهرداری پکن بود، به دفتر بازرگانی شهرداری پکن محول میشود.
-واگذاری مسئولیتها: مسئولیت مدیریت اجرایی اصلاح نظام اقتصادی شهر که اصالتاً بر عهده دفتر پیشین اصلاح نظام اقتصادی حکومت مردمی شهرداری پکن بود، به هیأت توسعه و اصلاح شهرداری پکن محول میشود. مسئولیتهای زیر بر عهده هیأت اقتصادی شهرداری سابق پکن بود: مدیریت اجرایی سرمایهگذاری و نوسازی فنی بخش دولتی، همکاری اقتصاد منطقهای، ارتقای رسانه اطلاعرسانی و توسعه شرکتهای کوچک، مدیریت بهرهبرداری از ظرفیت برق محلی و صنعت محلی معدن زغالسنگ، مواد خام و ذخایر نفتی رو به اتمام، ارائه رهنمونهای لازم برای ذخیرهسازی، بهرهبرداری و توسعه صنعت حفظ محیطزیست و ساماندهی کاهش جرائم مؤسسات و غیره. تمامی این مسئولیتها به دفتر سابق قیمتگذاری شهرداری پکن، محول میشود.
- تغییر مسئولیتها: افزایش مسئولیتهای مربوط به مدیریت کلان، همکاری جامع و کاهش مدیریت خرد و روزمره، تقویت تحقیقات و مطالعات مربوط به موضوعات کلیدی؛ از جمله مسایل مربوط به راهبرد، برنامهریزی و سیاستهای توسعه شهر، اصلاح و توسعه اجتماعی و اقتصادی سرمایه هماهنگی برای توسعه اقتصادی و اجتماعی جامع و مناسب، تقویت مدیریت جامع بهمنظور اجرای راهبردی توسعه پایدار اقتصادی و اجتماعی و نیز برای هماهنگی در رابطه با موضوعات مهم و کلیدی، تضمین توازن بین منابع راهبردی مربوط به توسعه کامل پایدار و تقویت نوعی توسعه اقتصادی و اجتماعی هماهنگ و متناسب با جمعیت، منابع و محیطزیست، توجه به پژوهش و مطالعات مربوط به برنامهریزی و سیاستگذاری راهبردی در ارتباط با متحول ساختن صنعت و ارتقای ساختار صنعتی شهر، بهینهسازی نقشه فضایی ساختار صنعتی شهر و توسعه متناسب و هماهنگ نواحی شهری و روستایی، ترویج اصلاح و تحول نظام مالی و سرمایهگذاری، بهبود استانداردهای مدیریت سرمایهگذاری، یکپارچهسازی مدیریت سرمایهگذاری زیربنایی و نوسازی فناوری در قالب یک نظام مدیریت سرمایهگذاری واحد و پایدار، تغییر مدیریت سرمایهمحور و گرایش آن به سوی بهینهسازی ساختار سرمایهگذاری برای تقویت فرایند ارتقای صنعت، تضمین طرح منطقی پروژههای سرمایهگذاری مهم، جلوگیری از سرمایهگذاری مهم، جلوگیری از سرمایهگذاری غیرمنطقی و بهبود و ارتقای فرایند برگشت سرمایه. سرمایهگذاری با بودجه غیردولتی به این دلیل که اگر پروژههای کلان، سیاستهای سرمایهگذاری صنعتی و ملی را دنبال کنند، کمکم از تصویب سرمایه برای آنها چشمپوشی خواهند کرد و در عوض نوعی نظام بایگانی و ثبت و ضبط را دنبال خواهند نمود. لازم است برای سرمایهگذاری در زمینه پروژههای اجباری مصوب، روشهای تصویب شده استانداردسازی شوند، اثربخشی و شفافیت پروژههای تصویب شده بهبود یابد و مشاوره کارشناسی و نظام ارزشیابی، پاسخگو و نظارتی بهبود یابد. نظام نظارت و ارزشیابی پس از ساخت باید برای پروژههای سرمایهگذاری دولتی ایجاد گردد، نظام مالی ارتقا یابد، نظام مالی بازار محور راهاندازی و بهبود یابد. تقویت نظام کنترل و تنظیم قیمتها، انتقال مدیریت بازرسی و نظارت بر قیمت به سطحهای پایینتر و رهایی تدریجی از بازرسی و نظارت بر قیمتها، تفویض مسئولیتهای اجرایی قانونی به هیأتهای دولت در سطح منطقه و ناحیه، تقویت نظام تحلیلی و نظارت بر قیمت و ارتقای اختصاص منابع اجتماعی به سرمایهگذاریهای منطقی نیز صورت گیرد.
ب) مسئولیتهای اصلی
بر اساس آنچه در بالا در مورد تعدیل و تغییر مسئولیتها ذکر شد، مسئولیتهای اصلی هیأت توسعه و اصلاح شهرداری پکن عبارتند از:
- مطالعه و آمادهسازی راهبردی توسعه اقتصادی و اجتماعی شهر، برنامهریزی میانمدت و درازمدت و طرح سالیانه، ساماندهی اجرای این طرحها، مطالعه و آمادهسازی معیارهای سیاست و اهداف تعدیل اقتصادی شهر بر اساس نیاز به تغییرات خرد در ایالت، حضور در کنگره مردمی شهرداری و ارائه گزارش از وضعیت طرح توسعه اقتصادی و اجتماعی شهر به نمایندگی از حکومت شهری.
- مطالعه و تحلیل وضعیت اقتصادی داخلی و بینالمللی و وضعیت توسعه داخلی و بینالمللی، نظارت و پیشبینی عملکرد اقتصادی ملی شهر، پیشنهاد طرحهای فوری، مطالعه جامع و کامل و هماهنگی در رابطه با جنبههای توسعه اجتماعی و اقتصادی شهرداری.
- پیشنویس مقررات محلی در رابطه با اصلاح نظام اقتصادی و توسعه اقتصادی و اجتماعی و گشایش نظام اقتصادی به روی کشورهای خارجی.
- گردآوری و تحلیل اطلاعات مالی و مالیاتی، ارائه پیشنهاد در رابطه با راهبرد و سیاستهای توسعه مالی شهرداری، راهاندازی اجرای طرح اصلاح دارایی و سرمایهگذاری، هماهنگی با مؤسسات مالی پکن بهمنظور ارتقای فعالیت مالی و سرمایهگذاری شهر، بازرسی و نظارت بر اجرای سیاستهای صنعتی و قیمتگذاری.
- مطالعه موضوعات مهم مربوط به اصلاح نظام اقتصادی و سیاستهای گسترده آن، آمادهسازی طرح اصلاح نظام جامع اقتصادی، هماهنگی برای اجرای برنامههای اقتصادی ویژه، مطالعه مسایل توسعه و اصلاح مناطق شهر و هماهنگی برای اجرای سیاستهای مرتبط.
- ارائه پیشنهاد در رابطه با معیارهای سرمایهگذاری ثابت اجتماعی و محلی، طرح توازن سرمایه و ساختار سرمایهگذاری، طرح پروژههای مهم کاری و آمادگی برای طرح پروژههای مهم در شهر.
- ترویج تعدیل راهبردی ساختار اقتصادی سرمایه، مطالعه و ارائه پیشنهاد در مورد اهداف و سیاستهای مربوط به ارتقای صنعت و بهینهسازی آن. ارائه پیشنهاد در رابطه با راهبرد توسعه و طرحهای بخشهای مهم اقتصادی، مطالعه و هماهنگی برای موضوعات مهم توسعه کشاورزی و حومهای و ارائه پیشنهادهای لازم در رابطه با معیارهای سیاست و راهبرد توسعه حاشیهنشینی در شهرها.
- بررسی اطلاعات بازار داخلی و بینالمللی، تضمین و کنترل توازن کامل کالاهای مهم بازار و ارائه پیشنهاد در رابطه با افزایش مصرف و مدیریت و نظارت بر معاملات دولتی و حفاظت فروش کالاهای مهم دولت، آمادگی برای طرحهای توسعه ساخت کالاهای مهم و بازار آن و توسعه صنعت مدرن پخش.
- نظارت و تحلیل وضعیت قیمتها، مطالعه، بررسی و ارائه پیشنهاد با هدف کنترل سطحی کلی قیمتها، سیاستهای کنترل و تغییر قیمتها در شهر، آمادگی برای تنظیم قیمتها و ساماندهی کالاهای مهم و تولیدات عمومی بر اساس قانونهای مربوطه و نیز سازمان یافتن برای بازرسی و نظارت بر قیمتها.
- حفظ توازن و تناسب بین طرح خانواده و جمعیت، علم و فناوری، آموزشوپرورش، فرهنگ بهداشت و رفاه اجتماعی و ارائه پیشنهاد لازم برای سیاستگذاری در رابطه با توسعه همپایه اقتصادی و اجتماعی و ترویج دو جانبه آن، مطالعه بررسی و انجام هماهنگی لازم برای موضوعات مهم توسعه اجتماعی شهر.
- مطالعه، بررسی و ارائه پیشنهاد برای راهبرد توسعه پایدار شهر، ساماندهی طرح تأمین زمین، ارائه پیشنهاد در رابطه با سیاست توازن بیت توسعه اقتصادی- اجتماعی و منابع زمین، ساماندهی طرحهای مربوط به توسعه انرژی و سایر صنایع زیربنایی و طرح ساخت محیط اکولوژیکی و توسعه منابع، مدیریت بر صرفهجویی و بهرهبرداری جامع از منابع و هماهنگی برای توسعه صنعت حفاظت از محیطزیست.
- مطالعه، بررسی و ارائه پیشنهاد لازم برای بهینهسازی ساختار نظام مالکیت و ساختار شرکتها، ترویج رقابت بین شرکتها و بنگاههای مختلف و توسعه دو جانبه آنان، مطالعه، بررسی و ارائه پیشنهاد لازم در رابطه با سیاستگذاری در مورد توسعه اقتصادی در زمینه شرکتهای کوچک، متوسط، غیردولتی و تأسیس و بهبود نظامهای خدماتی.
- مطالعه، بررسی و ارائه پیشنهاد لازم در رابطه با معیارهای سیاست ترویج و تشویق، اشتغالزایی، توزیع درآمدها، بیمه تأمین اجتماعی و توسعه هم پایه اجتماعی و اقتصادی، هماهنگسازی موضوعات مهم اشتغال، توزیع درآمد و بیمه تأمین اجتماعی.
- پذیرفتن دیگر وظایف تعیین شده توسط حکومت شهری.
بخش هفتم- نظام مالی مدیریت شهری
چین کشوری سوسیالیستی است که به وسیله طبقه کارگر و دموکراتیک خلق، مبتنی بر ائتلاف کارگران و دهقانان اداره میشود. دولتهای محلی در چین دارای ساختار سلسلهمراتبی هستند که در آن در میان طبقات مختلف حکومتی روابط بر اساس سلسلهمراتب عمودی شکل میگیرد. در این کشور کنگرههای خلق استانها، شهرها و بخشها به طور غیرمستقیم با رأی مردم انتخاب میشوند. تعداد نمایندگان به موجب قانون انتخابات تعیین شده و دوره تصدی نمایندگان استانها، شهرها و بخشها پنج سال است. اغلب درآمدهای محلی در چین از سه منبع مالیاتهای محلی، مالیاتهای مشترک و درآمدهای غیرمالیاتی به دست میآید. در جدول زیر درآمدهای مالی محلی در کشور چین و منابع دریافت آنها آمده است:
مسئولیتپذیری دولت مرکزی در برابر تأمین مالی شهرداریها در چین، بسیار قابل توجه است. این مسأله به حکومتهای استانی- محلی کمک کرده تا با داشتن حداقل دغدغه مالی به ارائه خدمات عمومی به بهترین شیوه بپردازند. تفویض مسئولیتهای بیشتر همراه با منابع مالی به حکومتهای محلی و شهرداریها جزو سیاستهای اصلی حکومت اصلی چین است. این مسأله موید این است که نهادهای محلی در ارائه خدمات محلی کارایی بیشتری نسبت به سطح ملی از خود نشان دادهاند. همچنین در نظام ارتباطات مالی با دولت مرکزی، پایتخت و کلانشهرها از جایگاه متفاوتی نسبت به سایر شهرها قرار دارند. پکن و سه منطقه کلانشهری شانگهای، تیان جین و جانگ کینگ در رده استانی از نظر انتقالات مالی قرار میگیرند. نهایتاً تجربه کشورهای با نظام اقتصادی بازار آزاد و تجربه کشور چین با نظام سوسیالیستی نشان میدهد که یک جمعبندی و توافق کلی بین نظامهای مختلف اقتصادی در تفویض مسئولیتها و منابع مالی بیشتر به نهادهای محلی و شهرداریها برای شکل دادن به توسعه شهری پایدار و افزایش کارایی در ارائه خدمات میشود. از یازدهمین کمیته مرکزی حزب کمونیست چین به بعد، دولت مرکزی سیاستهایی را اتخاذ کرده است که به موجب آنها اختیارات مقامات محلی در امور مالی گسترش مییابد. بنابراین استانها میتوانند برنامه مستقلی داشته و در مدیریت اقتصادی خودگردان باشند. در نتیجه این امر، آنها میتوانند از منابع محلی به طور کامل بهرهمند شوند. تأکید بر توسعه اقتصادی پیوسته، هماهنگ و شتابان، باعث تقویت تشکیلات مالی محلی شده و به دنبال آن به افزایش درآمد و هزینه ملی و افزایش درآمد دولت مرکزی منجر شده است.
بخش هشتم- نوآوریهای شهری
حجم پتنت (حق ثبت اختراع) ثبت شده یکی از شاخصهای اصلی در شناسایی ظرفیت شهرها برای نوآوری است. با تجزیهوتحلیل پتنتهای ثبت شده طی ۳۰ سال گذشته، نوآورترین شهرهای چین بر این اساس طی گزارشی که توسط نسخهچینی نشریه فربز و شرکت مشاوره پتاسنپ منتشر شده، معرفی شدهاند. پکن و شانگهای، نوآوری قوی در زمینه ارتباطات راه دور، رسانه و فناوری TMT، زیست فناوری و پزشکی، خودرو و مواد نانومتر نشان دادهاند. شنزن، نوآورترین شهر در زمینه TMT محسوب میشود و پتنتها در سه شرکت فناوری شامل زدتیای، هوآوی و گروه هونهای متمرکز بودهاند. از جمله برنامههای مهم یو سی ال جی که هر دو سال یک بار برگزار میگردد اهدای جایزه بینالمللی گوانگژو برای خلاقترین و بهترین نوآوریهای شهری است. این برنامه در شهر گوانگژو چین اجرا شده و برترین ایدههای شهری که در جهت بهبود شرایط اقتصادی، اجتماعی و زیستمحیطی شهر مؤثر بودهاند بررسی و طرح میگردند. در داوری طرحهای ارائه شده چهار عامل مهم نوآوری، اثربخشی، تکرارپذیری و میزان اهمیت و الزامی بودن از سوی کمیته فنی مورد ارزیابی قرار میگیرد. بر این اساس، دو پروژه انتشار گازهای گلخانهای در بانک کربن خانوار در گوانگژو و پروژه سیستم دوچرخهسواری عمومی هانگژو در مقام دو پروژه برتر از میان ۱۵ پروژه برتر در حوزه نوآوری شهری مطرح بوده است. از دیگر نوآوریهای مشهود در نظام شهری چین میتوان به زباله به جای بلیط اشاره کرد. روزنامه «چاینا دیلی» (به انگلیسیChina Daily) از راهاندازی «دستگاههای معامله معکوس» در چند ایستگاه خط ۱۰ متروی پکن خبر داده بود. این دستگاهها، در قبال دریافت بطریهای پلاستیکی، کارت متروی مسافران را شارژ میکنند. در متروی پکن وقتی مسافران یک بطری پلاستیکی را داخل دستگاه قرار میدهند، دستگاه پس از تشخیص بطری، آن را فشرده میکند و به مخزن خود میفرستد و مشتری نیز، به ازای هر بطری تحویل داده شده به دستگاه، مبلغی را در کارت متروی خود دریافت میکند. این دستگاه به اندازه یک یخچال خانگی است و ۴۰ عدد از آن در بسیاری از ایستگاههای خط ۱۰ متروی پکن نصب شده است. طراحی دستگاه به گونهای است که اگر چیزی به غیر از بطری خالی درون آن قرار داده شود، دستگاه آن را قبول نمیکند و بیرون میفرستد. نصب این دستگاهها در ایستگاههای مترو، اولین فاز از یک پروژه بزرگتر است که طی آن، نصب دو هزار دستگاه معامله معکوس در سطح شهر پیشبینی شده است. در فازهای بعدی نیز قرار است دستگاهها علاوه بر شارژ مترو، کارتهای الکترونیک دیگر؛ نظیر کارتهای اعتباری چند منظوره برای کافه تریا، رستوران و سایر خدمات رفاهی و سایر خدمات رفاهی را نیز شارژ کنند.
بخش نهم- کیفیت زندگی شهری
براساس آخرین گزارش سرویس اطلاعاتی اکونومیست از کیفیت زندگی در ۱۴۰ شهر جهان، برای سومین سال پیاپی، شهر ملبورن بالاترین رتبه را به خود اختصاص داد و بالاتر از شهرهای وین و ونکوور قرار گرفت که تقریباً ده سال متوالی در صدر این لیست قرار داشتند. رتبهبندی این شهرها براساس ۳۰ متغیر مهم مانند کیفیت بهداشت عمومی و یا تهدید در زمینه درگیریهای نظامی و ... صورت گرفته است که به هر شهر از امتیاز ۰ تا ۱۰۰ تعلق گرفته است. این ۳۰ عامل در نهایت در پنج گروه عمده، شاخصبندی شدهاند که این پنج شاخص اصلی شامل ثبات، زیرساختها، تحصیلات، بهداشت و فرهنگ و محیطزیست هستند. میانگین وزنی این پنج شاخص، تعیینکننده امتیاز نهایی و رتبهبندی این شهرها است. در این میان، پکن نیز مقام ۷۴ را در این شاخصبندی کسب کرد.
بخش دهم- سیاستهای کارآفرینی
چین، کشوری کارآفرین و موفق در راه توسعه اقتصادی است که با مدیریتی پویا، الگویی نوین، موفق و متفاوت را ارائه کرده است. سمینار کارآفرینی در چشمانداز بینالمللی نیز با هدف معرفی الگو و بررسی تطبیقی آن با ایران توسط مرکز کارآفرینی پردیس قم دانشگاه تهران با سخنرانی «دکتر فریدون وردینژاد» سفیر سابق ایران در چین و عضو هیأت علمی دانشگاه تهران برگزار شد که خلاصهای از آن در ادامه میآید. چین سال ۱۹۷۹ کشوری است کمونیستی با نظام سیاسی بسته و اقتصادی سوسیالیستی که از لحاظ تکنولوژی، آموزش و ارتباطات با دنیا از ایران آن دوران که در ابتدای انقلاب اسلامی به سر میبرد عقبتر و ناتوانتر بود. اما از سال ۱۹۸۰ این کشور شروع به برنامهریزی و حرکت برای توسعه فراگیر کرد؛ به طوری که امروز با کشوری به مساحت ۹ میلیون کیلومترمربع و یک میلیارد و سیصد میلیون نفر جمعیت روبهرو هستیم که دارای اقتصادی با حجم ۱۱۰۰ میلیارد دلار در سال است و طی دو دهه گذشته ۶۰۰ میلیارد دلار سرمایه خارجی را به صورت (FBI سرمایهگذاری مستقیم خارجی) جذب کرده و فقط در سال گذشته توانسته ۶۰ میلیارد دلار سرمایه خارجی را در طول یک سال وارد اقتصاد خود کند. چین امروز کشوری با فنآوری قابل قبول و قدرت کپیسازی زیاد است. این کشور، هماکنون به سمت Brandسازی حرکت میکند و سومین صادرکننده بزرگ جهان است. آغاز حرکت این اژدهای خفته، از آنجا شروع شد که روشنفکران پویای کمونیست که در واقع نسل دوم انقلاب چین بودند به این نتیجه رسیدند که دیگر مکتب کمونیسم، امکان توسعه چین را فراهم نمیآورد؛ لذا تصمیم گرفتند تا درهای کشور را به سوی تکنولوژی، اطلاعات و تجربیات بیرون بگشایند. لازم به ذکر است که انقلاب فرهنگی در چین که چینیها آن دوران را دهه سیاه مینامند باعث شد که چین از جهان منزوی شده و به صورت سیستمی بسته درآید که سیاست جدید، در تکاپو برای شکست این حصارها بود؛ لذا حزب کمونیست تصمیم گرفت که ۶۰۰ نفر از مدیران، مسئولان و نخبگان را از سراسر چین از دستگاهها و سازمانهای مختلف جدا کرده و تحت آموزش قرار دهد. محتوای این آموزش، مدیریت، حقوق، ارتباطات بینالملل، زبان و اقتصاد بود که این طرح به عنوان طرح مشعل، نامگذاری شد. در ادامه، هر کدام از افراد آموزشدیده، ملزم بود که ده نفر دیگر را آموزش دهد و هر کدام از این ده نفر، ملزم به آموزش ده نفر دیگر بودند که این روند به صورت خوشهای پیش میرفت. اما این اقدام کافی نبود؛ زیرا دولت به این نتیجه رسید که هنوز توان استفاده از سرمایه و توانایی خارجی را ندارد و نمیتواند آنها را وارد کشور کند پس به فکر جذب چینیهای ماوراءالنهر افتادند. چینیهای ماوراءالنهر (حدود ۳۰ تا ۳۲ میلیون) افرادی بودند که پس از انقلاب، از چین فرار کرده بودند و از نظر چین به عنوان ضد انقلاب شناخته شدند اما رهبر چین؛ «دنشیوپینگ»، دستور تشکیل وزرات چینیهای ماوراءالنهر را داد که وظیفه اصلی آن، حفظ ارتباط با چینیهای خارج کشور بود. این وزارت، هم اکنون تمام «چایناتانگها» را سازماندهی کرده و نگذاشته که چینیهای خارج از کشور، زبان، لباس محلی و فرهنگشان را فراموش کنند. حتی «چاباستیکهایی» که جای قاشق استفاده میشود را به سراسر جهان میفرستد. در گام بعدی، اصول توسعه چین، پایهریزی شد که عبارتند از:
- اطلاعات اقتصادی
- حفظ و ادامه سیاست درهای باز
- حفظ ثبات و آرامش سیاسی
- گشایش تدریجی اجتماعی
- بسط و توسعه وحدت و یکپارچگی
- ایجاد فضای اعتماد و همکاری با همسایگان
- تنشزدایی در اتباطات بینالمللی
که برای مثال این کشور توانست با سیاست تنشزدایی باعث شود، مخارج نیروی نظامی در مرزها برساند. لذا چین در راستای اجرای این اصول، اقدامات زیر را در پیش گرفت:
- توسعه منابع انسانی با اولویت جوانان و نوجوانان و با اولویت علومانسانی؛ به خصوص مدیریت حقوق اقتصاد و روابط بینالملل
- توسعه فنآوری و تمرکز بر روی Hi-tech
- تبدیل ارزشها و شعارهای فرهنگی و جهانی کمونیسم به شعارهای ملی مانند چین بزرگ، چین مرفه، چین ارزشمند و محصولات فرهنگی؛ یعنی ترجیح منافع ملی بر منافع حزبی و ایدئولوژیک
- ایجاد اشتغال برتر و تولید انبوه با تکیه بر پیشتازی در قیمت
- سردادن شعار عقلانیت جمعی, جهان بدون جنگ، چین صلح دوست برای نشان دادن چهرهای جدید صلحطلب و عقلانیت جمعی، جهان بدون جنگ، صلحدوست برای نشان دادن چهرهای جدید صلحطلب و عقلانی از چین به جهان و نشان دادن حاشیهای امن برای سرمایهگذاری و ارتباطات مستمر
- مشارکت دادن همه افراد و اقشار در توسعه و توسعه حلقه حزب کمونیسم
- تصرف بازارهای جنوبشرق آسیا و سپس کل آسیا و افریقا و در گام بعد، امریکای لاتین، سپس اروپا و بعد امریکا.
- دستهبندی و استانداردسازی همه کالاها به چهار استاندارد A برای امریکا و اروپاB برای ژاپن و کشورهای جنوبشرق آسیا C برای کشورهای در حال توسعه و D برای مصرف داخلی.
- دوستی با همه کشورها و به تعویق انداختن اختلافات
- دوری از بلوکها و اتحادهای خطرآفرین
- آوردن فنآوری به درون کشور و بومیسازی آن که در این زمینه چینیها استعداد بسیار خوبی دارند و آن هم به دلیل ارتباط خوبی است که با چینیهای ماوراءالنهر دارند.
- بهکارگیری توان و مدیریت خارجی
- اصلاح قوانین و مقررات سخت، دست و پاگیر و تند
- اعطای تسهیلات ویژه
- ایجاد پیوند بین کارآفرینان، تولیدگران و مدیریت؛ زیرا که در دو دهه پیش، بیش از ۷۰ الی ۸۰ درصد اقتصاد چین دولتی بود و هماکنون بین ۵۰ تا ۶۰ درصد اقتصاد، تحت کنترل دولت است.
- همگانی کردن ادبیات و فرهنگ صلحآمیز، مسالمتجویانه و قانونمند.
ترویج این پیامها در درجه اول بر عهده حزب کمونیست و اعضای آن است؛ زیرا تنها ساختار قابل تکیه چین حزب کمونیست است که کلاً ۶۴ میلیون نفرند که همه از نخبگان و فرهیختگان چینند. در درجه دوم، بر عهده چینیهای ماوراءالنهر است، در درجه سوم، بر عهده مدیران میانی و فنآوران و در درجه چهارم، بر عهده دانشجویان و دانشآموزان و در پایان، بر عهده ارتش و نیروهای «میلیشایی» چین است.
در گام سوم، چینیها باید مسیر توسعه را تعریف میکردند که در این رابطه، دو راه در پیش پای آنان بود. راه اول، راه غرب بود که بر عقلانیت و نظم و انضباط و قانونگرایی، استوار بود و راه دوم، تکیه بر اخلاق، سنت، ارزشها و مرام بومی و ملی چین. چین در این میان، راه سومی را برگزید که آن اصل، قرار دادن انسجام قانونی و اخلاقی بود که بدین طریق، توسعه اقتصادی و رفاه عمومی بر مبنای اقتدار سیاسی و امنیتی را پیش گرفت؛ یعنی مرام کنفسیوسی، نظم و انضباط و قانونگرایی استوار بود.
بخش یازدهم- حملونقل شهری
یکی از مهمترین بخشهایی که مورد توجه شهرها قرار گرفته توسعه و تجهیز زیرساختهای حملونقل شهری است. طی چند سال اخیر، مترو و خطوط اتوبوس تندرو در بسیاری از شهرها راهاندازی شدهاند اما شهروندان هر روز بیشتر از گذشته به خرید خودروهای شخصی، علاقه نشان میدهند. چالشهای مربوط به ترافیک معابر و آلودگی هوا، بسیاری از شهرها مانند پکن را تحت تأثیر قرار داده است؛ بنابراین باید سرعت اقدامات شهرها در زمینه حملونقل عمومی، بیشتر از گذشته شود. در فهرست زیر، چند روش مدیریت ترافیکی شهرهای چین در سال ۲۰۱۳ مشخص شده است:
- مترو یکی از مهمترین زیرساختهای حملونقل عمومی است که میتواند کلانشهرهای دنیا را از ترافیک، آلودگی هوا و فشارهای اقتصادی و اجتماعی، نجات دهد. در ماه دسامبر سال ۲۰۱۲ نزدیک به هفتاد کیلومتر، خط ریلی جدید در پکن به بهرهبرداری رسید و این شهر حالا با برخورداری از ۴۴۲ کیلومتر ریل درونشهری از لندن پیشی گرفت و بهعنوان شهری برخوردار از بزرگترین سیستم حملونقل ریلی لقب گرفت. از طرف دیگر، با راهاندازی مترو در هانگژو، کومینگ و سوژوی چین تعداد شهرهای این کشور که به این سامانه حملونقل مجهزند به ۱۸ شهر رسید. رشد سامانه ریلی چین در سال ۲۰۱۳ هم ادامه خواهد یافت. بناست تا ۳۰ شهر دیگر نیز مجهز به مترو شوند و برای این کار، رقمی ۱۲۸ میلیارد دلاری در نظر گرفته شده است. در حقیقت چین برای راهاندازی ۲۵۰۰ کیلومتر خطر ریلی درونشهری در برنامهای پنجساله (۲۰۱۰-۲۰۱۵) برنامهریزی کرده است و این در حالی است که در سال ۲۰۱۰ تنها ۱۴۰۰ کیلومتر خط مترو در این کشور وجود داشت.
- ممنوعیت رفتوآمد خودروهای شخصی، برنامهای است که در تعداد زیادی از شهرهای این کشور در حال همهگیر شدن است. به نظر میرسد تا در سال ۲۰۱۳ نزدیک به ۸ درصد به رقم کنونی خودروهای شخصی، افزوده شود. در ماه جولای سال گذشته، پکن، گوانژو و شانگهای، سه شهر بزرگ چین اعلام کردند که محدویتهای متعددی را برای شمارهگذاری و همچنین تردد خودروهای شخصی در شهرها اعمال خواهند کرد. حالا پس از گذشت ۶ ماه، شهرهای دیگری نیز استفاده از این روش را مناسب وضعیت خود میدانند و میخواهند تا دارندگان خودروهای شخصی را محدود کنند. این نوع محدودیت، در سطح جهان نمونههای متعددی دارد، سنگاپور، یکی از اولین شهرهایی است که آن را به اجرا گذاشت و تا زمان ساماندهی سیستمهای حملونقل شهری، یکی از معدود راهکارهای گردانندگان شهرها برای ساماندهی اوضاع به حساب میآید.
- ترویج دوچرخهسواری نیز یکی از برنامههای مهم در شهرهای چین است. سالها چینیها به دوچرخهسواری شهرت داشتند اما رشد اقتصادی و ماشینی شدن فرایندهای شهری، آنها را در حالی از دوچرخهسواری دور کرده است که در سراسر جهان به این وسیله نقلیه، بهعنوان وسیلهای نجاتبخش نگاه میشود. در حال حاضر، شهرهای چین به دنبال تسهیل استفاده از دوچرخه هستند تا به هدف خود مبنی بر اینکه در سال ۲۰۱۵ نزدیک به نیمی از سفرهای درونشهری با دوچرخه انجام شود، دست بیابند. پروژه «مسیر سبز» یکی از بزرگترین برنامههای این شهرها برای راهاندازی سیستمهای به اشتراکگذاری دوچرخهها است. ۶۰ شهر این کشور در حال آماده کردن مقدمات برای راهاندازی این سامانه هستند و بناست تا در شهرهای ووهان و هانگژو بزرگترین سامانههای دوچرخههای اشتراکی جهان با ظرفیت ۹۰ و ۶۴ هزار دوچرخه راهاندازی شوند. در همین راستا بسیاری از این شهرها در حال فضاسازی و مناسبسازی معابر برای حرکت دوچرخهها و عابران پیاده هستند. در حال حاضر گوانژو با ۱۰۰۰ کیلومتر «مسیر سبز» دوچرخهسواری، یکی از پیشروترین شهرهای این کشور در زمینه توجه به پیادهروی و دوچرخهسواری به حساب میآید. همچنین سازمانهای مردمنهاد و بخشهای خصوصی هم به دوچرخهسواری توجه ویژهای نشان دادهاند. آنها شهروندان را تشویق میکنند و جلسات مشورتی با مقامات شهر برگزار میکنند تا راهکارهای جدیدی برای آسان ساختن حملونقل بدون خودرو در شهرها بیابند.
بخش دوازدهم- توریسم شهری
گردشگری در چین، پس از انجام اصلاحات و آزادسازیهای اقتصادی در این کشور، از رونق و گسترش فراوانی در چند دهه اخیر برخوردار شدهاست. ظهور یک طبقه متوسط ثروتمند نوین و کاهش محدودیتهای مربوط به سفر و تغییر مکان توسط مقامات چینی، هر دو بهنوبه خود، به افزایش مسافرتها در این کشور انجامیده؛ بهنحوی که امروزه کشور چین به یکی از پربازدیدترین بازارهای گردشگری داخلی و خارجی تبدیل شدهاست. چین در سال ۲۰۱۱ سومین کشور پربازدید جهان بوده و شمار گردشگران خارجیای که به این کشور مسافرت کردهاند در سال ۲۰۱۰ برابر با ۵۵/۹۸ میلیون نفر بوده است. این سفرها درآمد ارزی ۴۵/۸ میلیارد دلاری و چهارمین جایگاه جهان از نظر میزان درآمدهای ارزی را برای این کشور در سال ۲۰۱۰ بههمراه داشته است. از سوی دیگر مجموعاً ۱/۶۱ میلیارد سفر داخلی نیز در چین انجام گرفته که درآمدی ۷۷۷/۱ میلیارد یوانی را برای آن رقم زدهاست. همچنین درآمدهای چین از صنعت توریسم در سال ۲۰۰۹ به ۱۸۵ میلیارد دلار رسیده بود. بنا بر برآوردهای سازمان تجارت جهانی، چین در سال ۲۰۲۰ به بزرگترین کشور توریستی جهان و چهارمین کشور از نظر سفرهای خارجی بدل خواهد شد.
بخش سیزدهم- مدیریت پسماند شهری
شهر گوئیوی چین، از مدتها قبل بهعنوان یکی از بزرگترین مراکز بازیافت زبالههای الکترونیک شناخته میشود. در این شهر ۵ هزار کارگر، روزانه ۱۵ هزار تن زباله الکترونیکی را بازیافت میکنند. با این حال، افزایش حجم زباله و پسماندهای تولیدی در چین، به چالشی جدی برای مسئولان شهری این کشور تبدیل شده است. شهرها و روستاهای چین، مملو از زباله شده است و سامانه بازیافت زباله در این کشور دیگر پاسخگوی حجم زیاد پسماندها نیست. چین با یک میلیارد و ۳۰۰ میلیون نفر جمعیت، تا پنج سال دیگر به یک جامعه عمدتاً شهری تبدیل میشود. این در حالی است که تا صد سال گذشته، چین عمدتاً از جوامع روستایی تشکیل شده بود. بزرگی جامعه مصرفی در چین مشکل جدیدی را برای شهرهای در حال گسترش پدید آورده است. تنها یک نسل قبل، سوپرمارکت و بستهبندیهای پلاستیکی در چین وجود نداشت ولی اکنون سامانه مدیریت بازیافت زباله این کشور میکوشد تا با تغییر نوع زبالهها سازگاری حاصل کند. میزان پسماندهای کاغذی، پلاستیکی و دیگر زبالههای چین در ظرف بیست سال اخیر، بیش از سه برابر شده و به رقم ۳۰۰ میلیون تن در سال رسیده است.
منابع:
- پورغلام، هادی (۱۳۹۳)، مدیریت شهری پکن. پایگاه اطلاعرسانی برنامهریزی شهری.
- محمدیان مصمم، حسن (۱۳۹۰)، استراتژی جامع مدیریت شهری (مطالعه موردی: توسعه ناحیه گوانگجو در چین)، پرتال جامع علوم انسانی.
- معماری نیوز (۱۳۹۰)، برنامهریزی شهری در چین.
- پورجعفر، محمدرضا و همکار (۱۳۹۵)، شهر، مأوای شهروند (با نگاهی به مدیریت شهری در ایتالیا، استرالیا، چین، آمریکا و ترکیه). پایگاه اطلاعرسانی شهرداری اصفهان.
- www.unhabitat.org/.../GRHS
- www.rrojasdatabank.info/citieschina۱۰۱۱-۶.pdf
- www.un.org/esa/population/meetings/EGM.../Ng.pdf
- www.tandfonline.com/doi/pdf
- www.chinachange.org/.../the-urban-grid-management-and-police-state-in-china
- www.donya-e-eqtesad.com/news/۵۲۳۳۷۶
|