بانک اطلاعات مدیریت شهری کشور آفریقای جنوبی

بخش اول- مشخصات آماری

جمهوری آفریقای جنوبی، کشوری در جنوب آفریقا و در سواحل دو اقیانوس اطلس و هند است. این کشور، سه پایتخت متفاوت دارد. قوه مجریه در پرتوریا، پارلمان در کیپ‌تاون و قوه قضائیه در بلوم‌فونتین، مستقر است. پرجمعیت‌ترین شهر آن نیز ژوهانسبورگ است. آفریقای جنوبی با کشورهای نامیبیا، بوتسوانا، زیمباوه، موزامبیک، سوازیلند و لسوتو (کشوری که در سرزمین آفریقای جنوبی محصور شده است) هم‌مرز است. آفریقای جنوبی به دو دلیل تکاملی متفاوت را نسبت به دیگر کشورهای آفریقایی تجربه کرده است: اول اینکه مهاجرت از اروپا کمی بعد از این‌که شرکت هند شرقی هلند، ایستگاهی در مکان امروزی کیپ‌تاون ایجاد کرد، آغاز شد. دوم اهمیت راهبردی آب‌راه کیپ است که با بسته شدن کانال سوئز طی جنگ ۶ روزه، بیشتر مسجل شد و همچنین منابع کانی غنی این منطقه باعث اهمیت بیشتر این کشور در میان کشورهای غربی به‌خصوص در اواخر سده نوزدهم شد که بعدها در دوران جنگ سرد، اهمیت بیشتری پیدا کرد. به دلیل مهاجرت، آفریقای جنوبی از لحاظ نژادی بسیار متنوع است. بزرگ‌ترین جمعیت‌های دورگه و اروپایی و هندی در آفریقا در این کشور مستقر هستند. سیاه‌پوستان آفریقای جنوبی، کمتر از ۸۰ درصد جمعیت این کشور را تشکیل می‌دهند. جمهوری آفریقای جنوبی، کشوری است در جنوب آفریقا و از آن به‌عنوان ملت رنگین‌کمان یاد می‌کنند. منازعات نژادی بین اقلیت سفیدپوستان و سیاه‌پوستان اکثریت، در تاریخ و سیاست آفریقای جنوبی، نقش مهمی را بازی کرده است و به دوره تاریخی آپارتاید در آفریقای جنوبی منجر شده است. این منازعات بین اکثریت سیاه‌پوستان و بسیاری از سفیدپوستان، رنگین‌پوستان و هندیان اتفاق می‌افتاد. این کشور از معدود کشورهای آفریقایی است که در آن هیچ‌وقت کودتا نشده و انتخابات منظم در طول یک سده اخیر در آن برگزار شده است. با این حال اکثریت سیاه‌پوستان تا سال ۱۹۹۴ دارای حق رأی نبودند. این کشور دارای بهترین وضعیت اقتصادی در میان کشورهای آفریقایی است و زیرساخت‌های مدرن به طور مساوی در همه جای کشور به وجود آمده‌اند.

آفریقای جنوبی در یک نگاه

موقعیت: این کشور در جنوب قاره آفریقا واقع شده است.

واحد پول: پورتوریا

وسعت: ۱/۲۵۲۰۰۰ کیلومترمربع

نوع حکومت: جمهوری

مذهب: ۶۳ درصد مسیحی، بقیه آنیمیست، مسلمان، هندو

زبان: آفریکانوس، انگلیسی، بانتو، هندی

بخش دوم- مناطق شهری

از جمله مهم‌ترین شهرهای آفریقای جنوبی می‌توان به شهرهای ژوهانسبورگ، پورت الیزابت، جرمیستون، کاپ، و دوربان اشاره نمود. آفریقای جنوبی، جنوبی‌ترین کشور قاره آفریقا می‌باشد که با جمعیتی در حدود بیش از ۴۵۰۰۰۰۰۰ نفر، بیست‌وچهارمین کشور جهان از نظر جمعیت می‌باشد. حدود ۷۷/۶ درصد، سیاه‌پوست و ۱۰ درصد، سفیدپوست می‌باشند.

استان‌های پر جمعیت کشور به ترتیب (میلیون نفر)

پنج شهر پر جمعیت آفریقای جنوبی به ترتیب (در سال ۲۰۰۸)

بخش سوم- منابع اقتصادی

آفریقای جنوبی، بزرگ‌ترین صادرکننده طلا (که معمولاً حدود ۴۰ درصد صادرات آفریقای جنوبی را تشکیل می‌دهد) در جهان است و دارای ۴۰ درصد از کل ذخایر طلای جهان و ۲۸ درصد از کل تولید طلا در جهان می‌باشد. این کشور از تولیدکنندگان عمده اورانیوم، سنگ سرمه، پلاتین و زغال‌سنگ (که سه‌چهارم نیاز کشور به انرژی را تأمین می‌کند)، الماس، آلومینیوم و سیلیکات آلومینیوم، پنبه نسوز، کروم، مس، سنگ‌آهن، سرب، منگنز، فسفات، سیلیکوم، نقره، تیتانیوم، روی و غیره می‌باشد. بخش صنعتی شامل صنایع شیمیایی، غذایی، نساجی، وسایل نقلیه موتوری و مهندسی برق است. سطح زندگی در این کشور در قاره افریقا بالاترین است ولی توزیع آن میان سفیدپوستان و غیر سفیدپوستان بسیار نابرابر است. انصراف بعضی از سرمایه‌گذاران خارجی تلاش به سوی خودکفایی را افزایش داده است. اقتصاد آفریقای جنوبی دارای دوگانگی ویژه‌ای است. از یک بعد اقتصادی تولیدی و صنعتی در سطح کشورهای پیشرفته و از بعد دیگر دارای بسیاری از شاخص‌های مربوط به کشورهای در حال توسعه است. در واقع، به‌عنوان یک بازار با درآمد متوسط و نوظهور با عرضه منابع طبیعی فراوان در نظر گرفته می‌شود. بخش‌های مالی، حقوقی، ارتباطات، انرژی و حمل‌ونقل آن به خوبی توسعه پیدا کرده و بازار بورس آن، دارای رتبه هجدهم در جهان است. زیربنای حمل‌ونقل آفریقای جنوبی پیشرفته و تأمین‌کننده نیازهای داخلی و منطقه است؛ به نحوی که فرودگاه ژوهانسبورگ به‌عنوان مرکز پروازهای جنوب آفریقا عمل می‌کند. با وجود این، در پایان سال ۲۰۰۷ این کشور بحران برق را تجربه کرده است. رشد اقتصادی آن از سال ۲۰۰۴ تا ۲۰۰۷ شاهد رشد خوبی بود، ولی از نیمه دوم سال ۲۰۰۷ با توجه به مشکل برق و نیز بحران مالی جهانی که بر روی قیمت کالا و تقاضا تأثیرگذار بود از آهنگ رشد این کشور کاسته شد؛ به نحوی که رشد سال ۲۰۰۹ آن به ۱/۸- درصد رسید. بخش رسمی اقتصاد آفریقای جنوبی، متکی به معدن، تولیدات صنعتی، خدمات و کشاورزی پیشرفته است. دولت آفریقای جنوبی، متعهد به اقتصاد بازار آزاد، خصوصی‌سازی و فراهم ساختن شرایط مطلوب سرمایه‌گذاری است. آفریقای جنوبی، ساختار مالی پیشرفته‌ای دارد. بانک مرکزی آن همانند بانک‌های مرکزی اروپایی و غربی، کنترل نقدینگی و نرخ بهره را به عهده دارد. بانک‌های تجاری آفریقای جنوبی نیز بر اساس استانداردهای بین‌المللی، عمل می‌کنند. طی سال گذشته به دلیل تقویت بیش از انتظار «رند» این کشور در مقابل ارزهای خارجی که بر روی صادرات آن تأثیر منفی بر جای گذاشت، دولت کنترل‌های خود را در خصوص ارز خارجی کاهش داد. با وجود این به دلیل نگرانی‌هایی که از افزایش تورم و قیمت نفت در سال ۲۰۱۱ وجود دارد، بانک مرکزی و دولت، تمایل به تقویت بیشتر رند دارند. زیرساخت مخابرات داخلی نیز خدمات مکفی و مدرنی را برای مناطق شهری فراهم کرده است. دسترسی به تلفن همراه و شبکه اینترنت، آسان است. شرکت TELKOM بزرگ‌ترین شرکت مخابرات دولتی کشور از سال ۱۹۹۷ بخش‌هایی از سهام خود را به بخش خصوصی واگذار کرده است. شبکه تلفن همراه این کشور توسط شرکت‌های virgin Mobile, Cell c, MTN ,Vodacom اداره می‌شود. این شرکت‌ها تا سال ۲۰۰۷ دارای۳/۴۱ میلیون مشترک در داخل این کشور بودند. در این زمینه بعضی از شرکت‌های عمده مخابرات جهانی؛ از قبیل زیمنس، آلکاتل، اس بی سی، تله کام مالزی، سل سی و وودافون، سرمایه‌گذاری‌های عمده‌ای در این کشور به انجام رسانده‌اند. آفریقای جنوبی، عضو اتحادیه گمرکی کشورهای جنوب آفریقا (SACU) و نیز جامعه توسعه کشورهای جنوب آفریقا (SADC) است. پروتکل تجارت منطقه‌ای این جامعه که در سال ۱۹۹۶ امضا شد و از سال ۲۰۰۰ به اجرا درآمد ۸۵ درصد تجارت بدون عوارض تا سال ۲۰۰۸ و صد درصد تا ۲۰۱۲ را مورد هدف قرار داده است. آفریقای جنوبی به‌عنوان یک عضو فعال سازمان جهانی تجارت (WTO) تعرفه‌های وارداتی را کاهش داده است. این کشور با استفاده از قانون آمریکایی، رشد و فرصت برای آفریقا (AGOA)، اکثر محصولات خود را بدون عوارض گمرکی به بازار آمریکا صادر می‌کند.

مشکلات اساسی و چالش‌های فرارو

نرخ رسمی بیکاری این کشور در فصل چهارم سال ۲۰۱۰ به ۲۴ درصد رسید که به معنای آن است که تا آن زمان ۱/۴ میلیون نفر در این کشور بیکار بوده‌اند. حدود ۵۰ درصد از جمعیت این کشور در زیر خط فقر زندگی می‌کنند. فقر و بیکاری، به وجود آورنده پدیده شوم دیگری به نام ناامنی و فساد در این جامعه شده که عمدتاً در میان سیاه‌پوستان و منتج از دوره آپارتاید و نیز مهاجران از کشورهای همسایه به این کشور است. در حال حاضر، یک‌چهارم از جمعیت این کشور با دریافت اعانات اجتماعی، امرارمعاش می‌کنند. سیاهان دولت در نظر گرفته شد (قانون تقویت اقتصادی سیاه‌پوستان به لحاظ اعطای امتیازات ویژه به سیاه‌پوستان از طرف شرکت های خارجی و نیز بعضی از شرکت‌های داخلی به‌عنوان یک عامل منفی تلقی می‌شود). ولی دیگر عوامل از جمله موضوع ناامنی و نیز موضوعات غیرمنطقه‌ای؛ از قبیل تقاضا برای نیروی کار ماهر در کشورهای انگلستان، ایالات‌متحده، کانادا، نیوزیلند و استرالیا نیز در این پدیده نقش داشته‌اند که این کشورها ۷۵ درصد از مهاجرت‌ها از آفریقای جنوبی را به خود اختصاص داده و بر اساس آمار منتشره تنها کشور انگلستان تقریباً نیمی از نیروی ماهر آن را طی سال‌های ۱۹۹۰ تا ۱۹۹۶ به خود جذب نموده است. در این زمینه بخش بهداشت و درمان با بیشترین ضربه مواجه بوده‌اند. از جمله راه‌حل‌های برون‌رفت از مشکلات فوق را دولت این کشور در تلاش برای ایجاد اشتغال (برنامه ایجاد ۵ میلیون فرصت شغلی جدید تا سال ۲۰۲۰ و کاهش نرخ بیکاری به ۱۵ درصد)، اجرای قانون تقویت بنیه اقتصادی سیاهان موسوم به قانون BEE و نیز افزایش سطح آگاهی عمومی در خصوص بیماری ایدز و برنامه‌های درمان بیماران فعلی در نظر می‌گیرد. البته برخی از شخصیت‌های سیاسی این کشور از قبیل جولیوس مالما، رئیس شاخه جوانان حزب ANC موضوعاتی از قبیل ملی کردن معادن این کشور را پیگیری می‌کنند که البته رئیس‌جمهور این کشور اعلام کرده جزء سیاست‌های حزب و دولت این کشور نیست، ولی قرار است در اجلاس سال ۲۰۱۲ حزبANC در خصوص آن تصمیم‌گیری شود که لاجرم نگرانی‌هایی را به‌ویژه در میان سرمایه‌گذاران خارجی به وجود آورده است.

رشد اقتصادی:

• سهم آفریقای جنوبی در تولید ناخالص قاره آفریقا: ۲۷ درصد (و در آفریقای سیاه ۳۷ درصد)
• تولید ناخالص داخلی (GDP): تولید ناخالص داخلی این کشور طی سال‌های ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۰ به ترتیب برابر ۲۷۶/۷ میلیارد دلار ، ۲۸۵/۹ میلیارد دلار و ۳۵۴/۴ میلیارد دلار بوده است.
• نرخ رشد اقتصادی : نرخ رشد اقتصادی آفریقای جنوبی طی سال‌های ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۰ به ترتیب برابر ۳/۷% ،۱/۸-% و ۲/۸% بود.

 سهم بخش‌های مهم اقتصادی در تولید ناخالص داخلی (درصد):

بودجه (سال مالی ۲۰۱۱-۲۰۱۲):

• رقم هزینه‌ها: ۹۷۹/۲میلیارد رند ( ۲۸/۳% از GDP)
• رقم درآمدها: ۸۲۴/۴میلیارد رند (۳۳/۶% از GDP )
• کسری بودجه: ۱۵۴/۸- میلیارد رند ( ۵/۳% از GDP )
• تخصیص بودجه: ۱۸۹/۵ میلیارد رند برای بخش آموزش، ۱۴ میلیارد رند حمایت اجتماعی، ۱۱۲/۶ میلیارد رند بهداشت، ۱۲۱/۹میلیارد رند مسکن، ۱۳۰/۵ میلیارد رند امور اجتماعی، ۹۰/۹ میلیارد رند نظم عمومی و امنیت، ۳۸/۴ میلیارد رند امور دفاعی.

بخش چهارم- برنامه‌ریزی شهری

برنامه‌ریزی فضای شهری در آفریقای جنوبی و به‌ویژه در شهر ژوهانسبورگ، ایده‌های تغییر ساختار شهری را با حرکت به‌سوی شهری با فشردگی و تراکم بیش‌تر منعکس می‌سازد. تصویب قوانینی با عنوان قانون تسهیل توسعه (۱۹۹۵) و کاغذ سفید در سال ۲۰۰۰ از جمله قوانینی در این جهت می‌باشند که به تصویب رسیدند. به طور عمده باید اذعان داشت که برنامه‌ریزی فضای شهری در آفریقای جنوبی بر روی توسعه محورهای متمرکز شده در مسیرهای حمل‌ونقل عمومی و تقویت آن در راستای جذب توسعه مناطق مسکونی با تراکم بالاتر می‌باشد.

بخش پنجم- رشد و توسعه شهری

از سال ۲۰۰۰، مجموعه برنامه‌های توسعه شهری به‌منظور جهت‌دهی به فعالیت شهرداری‌ها در شهرهای آفریقای جنوبی در نظر گرفته و به مورد اجرا گذاشته شده است:

• راهبرد توسعه و رشد (GDS) در سال ۲۰۰۶، چشم‌انداز بلندمدتی از شهرهای آفریقای جنوبی ترسیم نمود. این راهبرد جایگزین برنامه ژوهانسبورگ ۲۰۰۳ شده و تأکید خود را از شهر طبقه جهانی در برنامه سابق به شهر طبقه جهانی برای همه با صراحت بیشتر و تمرکز بر توزیع مجدد تغییر داد.
• برنامه توسعه یکپارچه (IDP) که بر اساس قانون مورد نیاز بود، به طور سالانه بازبینی شده و پنج سال یکبار تجدید می‌شود. بر اساس این طرح، برنامه‌های توسعه یکپارچه به‌عنوان خطوط راهنما برای شهرداری‌ها، چارچوب‌های اصلی توسعه شهری در حوزه بودجه‌بندی و برنامه‌های بخشی را هدف قرار داده و برنامه‌های اصلی و پروژه‌های بزرگ ۵ سال آتی کشور در حوزه توسعه شهری را مشخص می‌کند.
• چارچوب توسعه فضایی (SDF) نیز بر اساس قانون توسعه کشور مورد نیاز بوده است. چارچوب های توسعه فضای شهری، دید فضایی را برای شهرهای آفریقای جنوبی مشخص نموده و ابرار اجرایی آن را نیز در اختیار قرار می‌دهد. نخستین چارچوب توسعه فضای هری در این کشور به سال ۲۰۰۳ تدوین شده و هر دو سال یک‌بار مورد بازبینی قرار می‌گیرد. این برنامه‌ها به هشت چارچوب توسعه فضای شهری در مقیاس منطقه‌ای تقسیم شده و راهنمای برنامه‌ریزی را با جزییات بیشتر فراهم می‌آورد. عمده چارچوب های توسعه شهری در آفریقای جنوبی که در نواحی محلی مانند منطقه تجاری مرکزی CDS گسترش یافته‌اند، مورد توجه عمده‌ای در سال‌های اخیر بوده‌اند. این قبیل برنامه‌ها عمدتاً در راستای ارزیابی درخواست‌های شخصی شهروندان در حوزه توسعه شهری و همچنین هدایت سرمایه‌گذاری‌های ثابت در این حوزه به مورد اجرا درآمده‌اند. در این راستا سیاست‌هایی برای قانونمندسازی سکونت‌گاه‌های غیررسمی و تنظیم آن‌ها از طریق سیستم‌های محدود مدیریت کاربری اراضی گسترش یافته‌اند که عمدتاً بر روی مسایلی چون حفاظت محیطی و سلامتی و ایمنی زیست‌بوم شهری تمرکز دارند.
• تمرکز بر پروژه‌ها و طرح‌های ناحیه‌ای نظیر پروژه نوسازی شهری در ناحیه الکساندرا و برنامه‌های گسترده احیاء و نوزایی نواحی داخلی شهری که عمدتاً پروژه‌های چندبخشی می‌باشند.

بخش ششم- مدیریت شهری

بر اساس قانون اساسی آفریقای جنوبی، حکومت به سه سطح تقسیم می‌شود: سطح ملی، سطح استانی و سطح محلی. هر چند هر یک از این سطوح وظایف و اختیارات مختص به خود دارند، اما همگی اهداف مشترکی را دنبال می‌کنند.در آفریقای جنوبی رئیس دولت، رئیس‌جمهور است. رئیس‌جمهور توسط مجلس ملی و بر اساس یک دوره پنج ساله انتخاب می‌شود. رئیس‌جمهور بر اساس صلاحدید خود اعضای کابینه را از بین اعضای حزب حاکم یا سایر احزاب انتخاب می‌کند.

قوه مقننه آفریقای جنوبی دو مجلسی است: مجلس ملی که ۴۰۰ عضو دارد و شورای ملی استان‌ها که دارای ۹۰ عضو می‌باشد. هر یک از استان‌ها هم یک مجلس مختص به خود دارند که اعضای آن بر اساس یک نظام انتخاباتی تناسبی برای یک دوره پنج‌ساله انتخاب می‌شوند. استاندار هر استان توسط مجلس آن استان انتخاب می‌شود. بر اساس قانون «ایجاد نهادهای محلی» مصوب سال ۱۹۹۴ مقرر شد که نهادهای محلی سه مرحله ایجاد شوند: - مرحله اول که در آن اعضای شوراهای موقت محلی انتخاب می‌شوند و تا زمان برگزاری انتخابات شهرداری‌ها امور محلی را اداره می‌کنند.- مرحله دوم که با برگزاری انتخابات شهرداری‌ها آغاز می‌شود و تا زمان تدوین سیستم جدید اداره امور محلی و تصویب قوانین مربوط به آن ادامه خواهد یافت.- مرحله نهایی که در آن سیستم جدید اداره امور محلی به مرحله اجرا در خواهد آمد. نخستین انتخابات دمکراتیک آفریقای جنوبی در سطح محلی در سال ۱۹۹۵ برگزار شد و قوانین جدید مربوط به نهادهای محلی در سال ۱۹۹۸ به تصویب رسید. بر اساس قانون جدید مقرر شد تعداد نهادهای محلی تا سال ۲۰۰۰ از ۸۴۳ نهاد به ۲۸۴ نهاد کاهش یابد.

بخش هفتم- نظام مالی مدیریت شهری

استراتژی تأمین منابع مالی توسعه و مدیریت شهری در شهرهای آفریقای جنوبی بر توسعه مشارکت با سایر گروه‌های بهره‌وران مانند حکومت محلی و ملی، بخش خصوصی، جوامع مدنی و انجمن‌های کارگری تأکید می‌کند. این استراتژی همچنین مبنایی برای مداخلات استراتژیک هدفمند به معنی تبعیت از اولویت‌ها، اهداف و مناطق منتخب در طرح‌ها و برنامه‌های فرادست شهری می‌باشد.

بخش هشتم- نوآوری‌های شهری

شهری مانند ژوهانسبورگ به شهر معدن‌ها شهرت دارد و روی طلا واقع شده است، اما طلای امروز در این شهر تلفن همراه است. بسیاری از شهرها و صنایع در زمان‌های قدیم حوالی ریل‌های قطار ساخته شده است و قبل از آن هم رودخانه‌ها محل مناسبی برای شکل‌گیری شهرها بود؛ یعنی دو عامل اصلی برای ارتباط سریع‌تر، اما امروز ارتباط شکل دیگری به خود گرفته است و روش‌های الکترونیک حرف اول را می‌زند. در چنین شرایطی این یک واقعیت است که طلای امروز تلفن همراه است و این دستگاه بسیاری از اتفاقات را ممکن می‌کند. بدیهی است قاره‌ای که همیشه از معدن‌های طلا مملو بوده است، از طلای نوین نیز غافل نمی‌شود. از همین رو در کنیا سرویسی به نام iCow راه‌اندازی شده که اطلاعات بسیار مهمی در مورد نحوه نگهداری از لبنیات را آموزش می‌دهد. صنعت لبنیات در این کشور ۴۶۳ میلیون دلار است که تفاوت یک کشاورز خرده‌کار و یک مزرعه‌دار در چند لیتر شیر است. اگر کسی بتواند این اختلاف را بپیماید، می‌تواند از فقر نجات پیدا کند. این کار به سادگی با استفاده از تلفن همراه صورت می‌پذیرد. حتی اگر برق نیز وجود نداشته باشد، می‌‌توان ادامه داد، زیرا راه‌های زیادی برای رسیدن به برق وجود دارد. چندی پیش یک مخترع کنیایی به نام ویلیام کاموامبا با استفاده از قسمت‌های دوچرخه‌های قدیمی، آسیاب بادی ساخت. کاموامبا قصد دارد تا سیستم انرژی خورشیدی و صنعت برق را در آفریقای شمالی بازسازی کند تا باز هم این قاره فاصله خود را با مصرف‌گرایی بیشتر کند. علاوه بر این طی ماه‌های تابستان ۲۰۱۳، ساکنان ژوهانسبورگ متوجه یک پدیده عجیب و غریب شدند: تعداد بسیاری از ساختمان های متروکه در منطقه کسب‌وکار مرکزی این شهر آغشته به رنگ صورتی نئونی و یا خاکستری شده. آن هم به نحوی که گویی این رنگ از سقف ساختمان شره کرده و زیر پنجره‌های باز بنا جمع شده و از قاب پنجره‌ها به سمت پایین سرریز می‌کند و طوری به نظر می‌رسد که انگار رنگ از سر این ساختمان های خالی فوران کرده یا اینکه ساختمان های فرسوده «خونریزی صورتی» می‌کنند. به گزارش بولتن نیوز به نقل از هافینگتون پست به تازگی، یازمانی آربولدا، هنرمند چندرسانه‌ای کلمبیایی، مستقر در نیویورک که دارای مدرک کارشناسی ارشد در رشتۀ معماری است، به‌عنوان برگزارکننده این پروژه، که تحت عنوان "رنگی نشوید" مطرح شده، پا به عرصۀ هنر محیطی شهری گذاشته است. آربولدا امیدوار است توجه جامعه را به تعداد چشمگیر ساختمان های متروکه و فرسودۀ موجود در مرکز شهر ژوهانسبورگ و مشکلات اجتماعی و اقتصادی متعدد ناشی از آنها جلب کند. از جمله این واقعیت که متصرفان این ساختمان‌ها مجبور به پرداخت اجاره به «صاحب‌خانه‌های غیرقانونی»، آن هم برای سرپناهی هستند که از امکانات اولیه مثل آب و برق محروم است. آربولدا حدود ۳۰ هنرمند ژوهانسبورگ را استخدام کرده که جرأت می‌کنند، از ساعت ۱ نیمه شب تا ۵ صبح برای رنگ کردن این بناها از خانه بیرون بزنند. با توجه به اظهارات خود او در مورد این پروژه: «ساختمان‌هایی که با وجود کمبود و بحران شدید مسکن بی‌صاحب و متروکه، رها شده‌اند، اکنون با رنگ‌های قرمزآتشی و صورتی تند زننده، خودنمایی می‌کنند؛ بناهایی که زمانی بسیار مورد علاقه و توجه بوده‌اند، اکنون به‌عنوان آثار هنری بار دیگر نظرها را به خود جلب می‌کنند.» آربولدا که به عمد، رنگ‌های محلول در آب را انتخاب کرده (و اشاره می‌کند که رنگ‌های به کار رفته به راحتی با آب شسته می‌شود و صاحبان این ساختمان‌ها مجبورند، با دقت این کار را انجام دهند) برخی از چالش‌های اجرای این پروژه را همچون ضرورت حصول اطمینان از خالی بودن ساختمان‌ها به نحوی که برای متصرفین و ساکنان فعلی آن‌ها جنبه تبلیغاتی نداشته باشد و موجب اخراج آنها نشود، شرح می‌دهد. او شرح جزءبه‌جزء وقایعی را که طی این پروژه تجربه کرده، در وبلاگ صدای آفریقا منتشر کرده است. او همچنین نام هنرمندانی که می‌خواستند در این کار شرکت کنند اما نگران حملات خصمانه و تلافی‌جویانه بودند را محفوظ نگه داشته است. آربولدا می‌گوید یک‌بار مدیر حراست ساختمانی با پلیس تماس گرفت و او مجبور شد به همکارانش نقاش خود بگوید که محل ساختمان را ترک کنند. او طی ایمیلی به آرت نت، ادامه ماجرا را به شرح زیر توصیف کرد: من طبق درخواست مأمورانی که به ساختمان آمده بودند، با پای خودم به اداره پلیس رفتم تا پروژه را برای سرهنگ، فرمانده قرارگاه پلیس توضیح دهم. در واقع من آنجا نه کارت شناسایی داشتم و نه تلفن همراه. به همین دلیل سرهنگ تصور کرد که نباید به من اجازه خروج از کلانتری را بدهد و من با اتهام «تخریب اموال» بازداشت شدم. فردای آن روز مرا به قید وثیقه آزاد کردند و به دادگاه بردند. اما (یک روز بعد) آنجا از اتهامات تبرئه شدم؛ زیرا قاضی و دادستان متوجه شدند که این اتهامات قابل بررسی در دادگاه نیست. در واقع نمی‌توان به ملکی که پیشاپیش مخروبه است و نیاز به تعمیر اساسی دارد، آسیب وارد کرد. در برخی موارد، هنرمندان محلی که از میزان خطرناک بودن این ساختمان‌های مخروبه و کثیف که در هر گوشه‌اش جرم و جنایتی کمین کرده آگاه بودند، حاضرنبودند قدم به این اماکن بگذارند. آربولدا تعریف می‌کند: «چالش بزرگ ما در مواجه با بسیاری از این ساختمان‌ها پس از ورود، رسیدن به دوم آنهاست، از آنجا دیگر معمولاً به بقیه ساختمان دسترسی داریم. به پشت‌بام می‌رویم و ابزارکار را آماده می‌کنیم و رنگ صورتی را به آرامی و یکنواخت از بالا به پایین روی نمای ساختمان می‌ریزیم. پس از آماده‌سازی اولیه، تقریباً بخش عمده کار انجام شده است، هیچ‌وقت نمی‌توانیم کنترل خاصی بر مسیر جریان رنگ و نوع نشستن آن بر نمای هر ساختمان داشته باشیم. سرعت حرکت رنگ به بافت نمای بنا بستگی دارد که همیشه متفاوت است و همیشه دیدن حاصل کار که صبح روز بعد به خوبی مشخص می‌شود، بسیار هیجان‌انگیز است.»

بخش نهم- کیفیت زندگی شهری

شماری از اقتصاددانان واحد اطلاعات اقتصادی(EIU)  براساس سطح درآمد سرانه و هزینه‌های سبد خانوار، سطح دسترسی به کالاها و خدمات مناسب و با کیفیت و خدمات بهداشت و درمان، ۱۱۰ کشور جهان را رتبه‌بندی کرده‌اند. به گزارش پایگاه خبری اینترنشنال بیزنس تایمز، در این جدول، شاخص ایده‌آل را در عدد ۱۰ را در نظر گرفته و به طور نمونه با توجه به درآمد و شاخص ارزان بودن کالاها و خدمات و دسترسی آسان، ۱۱۰ کشور جهان را رتبه‌بندی کردند که آفریقای جنوبی با شاخص ۵/۲۴۵ رتبه ۹۱ را به خود اختصاص داده است.

بخش دهم- سیاست‌های کارآفرینی

درحالی‌که نرخ بیکاری در این کشور به ۳۵/۸ درصد می‌رسد، نیاز این بازار به نیروی ماهر به‌ویژه در رشته‌هایی از قبیل مهندسی، حسابداری، پزشکی، مکانیک و لوله‌کشی، بسیار بالا است و ظرفیت فرصت‌های شغلی زیادی در این بخش‌ها وجود دارد. بر اساس مطالعات صورت گرفته، این کشور نیازمند ۱۵ تا ۶۰ هزار نیروی متخصص و ماهر در رشته‌های فوق می‌باشد. از جمعیت ۱۷/۱ میلیون نفری نیروی کار آفریقای جنوبی در پایان فصل اول سال ۲۰۱۰، تعداد افراد شاغل برابر ۱۲/۸ میلیون نفر و تعداد افراد بیکار برابر ۴/۳ میلیون نفر بود. تجارت خرده‌فروشی و عمده‌فروشی، تقریباً یک‌چهارم اشتغال این کشور را پوشش می‌دهد. پس از آن، خدمات دولتی و شخصی با ۱۸/۳ درصد و تولید با ۱۳/۹ درصد از کل نیروی اشتغال این کشور قرار دارند. بیشترین نرخ بیکاری در میان سیاه‌پوستان این کشور وجود دارد. سه مؤسسه یا فدراسیون COSATU، FEDUSA و NACTU سالیان طولانی است که با ابراز نگرانی از روند رو به رشد بیکاری در آفریقای جنوبی، به فعالیت در زمینه کارآفرینی اشتغال دارند. میزان بیکاری در آفریقای جنوبی، بیش از یک دهه است که همچنان ۲۵ درصد باقی مانده است. هر سه مؤسسه فوق در گذشته، فعالیت‌ها و اقدامات زیادی در خصوص راه‌حل‌های کوتاه‌مدت و بلندمدت برای برون‌رفت از بحران بیکاری به انجام رسانده‌اند. برای مثال در کنفرانس ملی که در سال ۱۹۹۴ برگزار شد، مؤسسه COSATU راه‌حلی ارائه داد که بر مبنای آن همه افراد شاغل بخشی از حقوق خود را به یک صندوق حمایتی واریز کردند تا از آنان به هنگام بیکاری یا دیگر حوادث ناشی از کار حمایت شود. با این حال بسیاری از این اقدامات ابتکاری متأسفانه به علت ناهماهنگی های موجود در جامعه و همچنین عدم همکاری مؤسسات و سازمان‌های فعال در این گستره، نتوانستند توفیق چندانی به‌دست آورند. به‌رغم این ناکامی‌ها، مراکز فعال در زمینه کارآفرینی همچنان به فعالیت خود ادامه داده و تقریباً در تمام جلسات، گردهمایی و همایش های مرتبط با کار و اشتغال، بحران بیکاری را به‌عنوان یکی از مباحث و موضوعات اصلی مطرح کرده‌اند. تدوین مبانی و محورهای سیاست‌های اجرایی و تلاش برای درگیر کردن دولت و مراکز تجاری در پایه‌ریزی برنامه‌های اثربخش برای برون‌رفت از بحران بیکاری یکی از مهم‌ترین تلاش های انجام شده بوده است، یکی از محوری‌ترین سیاست‌ها در این حوزه تصویب سند برنامه «برابری اجتماعی و کارآفرینی: حرکت به‌سوی آینده روشن» است. سه مؤسسه فوق، به هنگام مذاکرات مربوط به برگزاری اجلاس ملی اشتغال، مفهوم «انگیزش شاغلان» را مطرح کردند تا از این طریق کارگران و افراد شاغل را در تلاش‌های مربوط به جلوگیری از بحران بیکاری زودرس سهیم کنند. در این اجلاس که در ۳۰ اکتبر ۱۹۹۸ برگزار شد،‌ مباحث شدیدی در خصوص ساختار و اساسنامه مؤسسه فوق شکل گرفت و نهایتاً مقرر شد که برای تسهیل در فعالیت‌های مرتبط با اشتغال و کارآفرینی، یک صندوق کارآفرینی، تأسیس شود و زمان ۳ مارس ۱۹۹۹، به‌عنوان مبدأ فعالیت ‌آن در نظر گرفته شود. افراد شاغل برای عضویت در این صندوق، موظف بودند تا یک روز از حقوق خود را به این صندوق واریز کنند. این ابتکار به‌عنوان بخشی از مصوبات اجلاس ملی اشتغال، رسمیت پیدا کرد و مسئولان آتی، از اعضای اصلی سه فدارسیون (مؤسسه) فوق به‌عنوان نماینده کارگران دعوت کردند که در کنار سیاستمداران، هنرمندان، متخصصان و کارشناسان بازار، رسانه‌های گروهی،‌ مدیران، افراد خویش‌فرما حضور یافته و راهکارهای اجرایی این ابتکار را بررسی کنند. در نهایت مقرر شد که تمام شاغلان در سطوح و مراکز مختلف یک روز از حقوق خود را به «صندوق کارآفرینی» اختصاص دهند. همچنین مسئولان این صندوق تلاش زیادی برای متقاعد کردن بازار و بخش تجاری جهت اختصاص سود یک روز به این صندوق انجام دادند. هدف اصلی این طرح، گردآوری مجموعه درآمدهای یک روز از کل اقتصاد کشور یا درآمد ناخالص داخلی (GDP) و اختصاص آن برای تحقق طرح و برنامه‌های گسترده کارآفرینی بود. ایجاد فرصت‌های شغلی پایدار و کمک به توسعه اقتصادی کشور، صرف این بودجه را توجیه‌پذیر جلوه می‌داد. بحران بیکاری در آفریقای جنوبی ابعاد بسیار گسترده‌ای پیدا کرده است و کمتر کسی است که ادعا کند در معرض تهدید آن قرار ندارد. اغلب شاغلان در وهله نخست از رشد اقتصادی بسیار بطئی و ناچیز و نبود فرصت‌های شغلی در جامعه رنج می‌برند؛ بنابراین مشکلات کلان اقتصادی، شرکت‌ها و کارخانه‌ها را با مسائل جدی رو به رو می‌سازد و امنیت شغلی، به شدت آسیب می‌بیند. کارگران معمولاً افرادی هستند که افراد دیگری را تحت تکفل خود دارند و از دست دادن شغل، افراد زیادی را تحت تأثیر سوء قرار می‌دهد. فراخوان «صندوق کارآفرینی» به شدت مورد استقبال کارگران قرار گرفت و همبستگی زیادی بین کارگران آغاز شد و شعار «غم یک نفر، غم همه است»، تا حدودی به واقعیت پیوست. هراس از بیکاری، انگیزه بسیار خوبی برای پیوستن به این طرح بود. در آفریقای جنوبی در برخی برهه‌ها، ۳۷ درصد از شاغلان، در خطر بیکاری بودند و اغلب بیکار شدگان امید چندانی برای یافتن شغل جدید ندارند. در کشوری مثل آفریقای جنوبی، بیکاری، ریشه اصلی بسیاری از مسائل اجتماعی؛ مثل کاهش ارزش‌های خانواده، افزایش جرم و بزهکاری و گسترش برخی بیمارهای خطرناک مثل ایدز است. کارگران و خانواده آنها در نهایت، قربانی این اختلالات اجتماعی خواهند شد؛ بنابراین بهتر است برای جلوگیری از بروز آنها اقدامات پیشگیرانه در اولویت قرار گیرد. کارآفرینی، وظیفه‌ای است که امروز باید انجام شود، واگذار کردن آن به آینده، پیامدهای ناخوشایندی به دنبال خواهد داشت. صندوق کارآفرینی آفریقای جنوبی، همه کارگران،‌ مدیران، شرکت‌ها، مسئولان شهری و مدیران بخش دولتی و خصوصی را دعوت به کارآفرینی و ایجاد فرصت‌های شغلی جدید کرده است. این صندوق از آنان خواسته است که با اختصاص یک روز از درآمد خود، در فرایند کارآفرینی، سهیم باشند. صندوق کارآفرینی آفریقای جنوبی برای تسهیل در امور و پرهیز از برخی سوءتفاهم‌ها و ابهامات، یک مبنای علمی برای محاسبه میزان درآمد یک روز تغییر کرده است و سهم هر فرد بر مبنای این شاخص، محاسبه و دریافت می‌شود؛ با این حال در مواردی که قواعد، ابهام‌آمیز باشد،‌ براساس دستورالعمل زیر، میزان درآمد یک روز محاسبه می‌شود:

• در مواردی که حقوق فرد براساس حق‌الزحمه ساعتی پرداخت می‌شود، میزان حقوق روزانه فرد از طریق ضریب میزان محاسبه می‌شود که کارگر به طور متوسط در یک کار می‌کنند.
• در مواردی که حقوق فرد به‌صورت هفتگی محاسبه و پرداخت می‌شود،‌ میزان حقوق روزانه او از طریق تقسیم میزان دستمزد هفتگی او بر تعداد روزهای کاری محاسبه می‌شود.
• اگر فرد شاغل به‌صورت ماهانه، حقوق خود را دریافت می‌کند برای محاسبه میزان درآمد روزانه او، حقوق ماهیانه او ابتدا بر ۴/۳۳ و سپس بر تعداد روزهای کاری در یک هفته تقسیم می‌شود برای مثال اگر فرد ۵ روز در هفته کار می‌کند حقوق ماهیانه او بر ۲۱/۶۵ تقسیم می‌شود. مبنای محاسبه حقوق، حقوق پایه‌ای و اضافه‌کاری، پاداش، ... از این قاعده مستثنی است، همچنین سهم هر فرد، بعد از کسر مالیات از حقوق پایه، محاسبه و دریافت می‌شود.

اهداف صندوق کارآفرینی:

آرمان اصلی صندوق کارآفرینی، ایجاد اعتماد متقابل در سطح جامعه و افزایش سرمایه اجتماعی است. وجود اعتماد در بین کارگران، می‌تواند احساس امنیت شغلی را تقویت کند و به ارتقای سطح سلامت روانی، کمک نماید. از دیگر اهداف مهم این صندوق، افزایش سرمایه صندوق و به‌کارگیری در طرح‌های کارآفرینی در سراسر آفریقای جنوبی است. این صندوق، اهداف زیر را نیز پیگیری می‌کند:

• اهدای کمک به برنامه‌های اشتغال جوانان و فراهم آوردن فرصت شرکت آنان در فعالیت‌های اجتماعی
• اهدای کمک به طرح‌ها و برنامه‌هایی که هدف اصلی آنها بهبود وضعیت زنان و روستاهای کم‌برخوردار است.
• حمایت از برنامه‌های آموزش خواندن و نوشتن و آموزش‌های بهداشتی؛ از جمله برنامه‌های آموزشی مربوط به پیشگیری از ایدز
• همکاری و شراکت با دولت و دیگر صندوق‌ها و بنیادهای مشابه و سازمان‌های بین‌المللی برای دستیابی به اهداف فوق.

پس از تصویب کلیات این صندوق، هیأت امنای آن انتخاب شد و وظیفه اصلی هیأت امنا، نظارت بر دریافت و هزینه منابع مالی صندوق بر مبنای اهداف و اساسنامه صندوق است. همچنین یک حساب بانکی نیز به نام صندوق کارآفرینی در یکی از مهم‌ترین بانک‌های آفریقای جنوبی، افتتاح شد تا دریافت و پرداخت مبالغ، طبق ضابطه و با دستور هیأت امناء‌ صورت گیرد و فرایند حسابداری و حسابرسی را تسهیل نماید.

مدیریت و امور زیربنایی

سه مؤسسه COSATU، FEDUSA و NACTU توافق کردند در اداره صندوق کارآفرینی، از اعمال نظارت و محدودیت‌های غیرضروری بر سرمایه‌های تجمعی از کارگران و دیگر سهامداران، جلوگیری کنند تا حداکثر بهره‌وری به‌دست آید و سرمایه صندوق مستقیماً صرف ایجاد فرصت‌های شغلی جدید گردد. این امر مستلزم ایجاد نوعی تعادل بین اداره مناسب و اثربخشی صندوق و مسئولیت‌پذیری و پاسخگو بودن در قبال وظایف محوله است. برای سرمایه‌گذاری در طرح‌های اشتغال‌زا، توجیه اقتصادی طرح میزان اثربخشی و کارآمدی و تصویب هیأت امناء صندوق، ضروری است. بسیاری از مؤسسات ملی مهم، بخشی از کارشناسان،‌ پرسنل و منابع خود را به‌عنوان بخشی از سهم خود از صندوق کارآفرینی، در اختیار این صندوق قرار داده‌اند. برای مثال، مؤسسه SANLAM، یک مؤسسه بزرگ اقتصادی کشور با تأمین نیازهای اداری صندوق؛ مثل سیستم اطلاعاتی و دیگر ملزومات مورد نیاز، موافقت کرده است تا تجمیع درآمدها به‌صورت درست و کارآمد صورت گرفته و امکان کنترل، بررسی و حسابرسی فراهم آید. علاوه بر آن، بانک توسعه آفریقای جنوبی نیز موافقت کرده است که برای کمک به هیأت امناء صندوق کارآفرینی در تدوین معیارهای تفصیلی، مدیریت طرح‌ها و تهیه سیستم‌های نظارت، نظریه کارشناسی و مشورتی در اختیار آنان قرار دهد تا امکان بررسی دقیق طرح‌ها، نظارت بر حسن اجرای آنها و تناسب آنها با اهداف صندوق فراهم گردد. سه فدراسیون فوق، به‌عنوان مؤسس این صندوق، نسبت به سیستم‌های اقتصادی و مدیریتی حاکم بر صندوق، تعهد کامل و مطلق دارند و از شفافیت و حسابرسی دقیق، حمایت می‌کنند. این موضوع در حفظ اعتبار صندوق، نقش اساسی دارد. مسئولان صندوق تلاش می‌کنند تا حتی یک سنت از سرمایه صندوق، حیف و میل نشده و نابجا هزینه نگردد. نمایندگان سه مؤسسه فوق، وابستگان آنها و هیأت امناء در اهم تصمیم‌گیری حضور داشته و پیشنهادهای رسیده از جوانب گوناگون را مورد بررسی قرار می‌دهند.

بسیج عمومی برای کار‏آفرینی

همان‌طور که قبلاً نیز اشاره شد تصمیم به بسیج عمومی کل جامعه آفریقای جنوبی برای حمایت از کارآفرینی، یکی از مهم‌ترین اهداف سه مؤسسه فوق‌الذکر است. مسئولان صندوق، تلاش فوق‌العاده‌ای برای تحرک و تهییج کارگزاران این برنامه به انجام رسانده‌اند. مؤسسه COSATU یک شورای کارگزاری محلی در همه استان‌ها ایجاد کرده تا اقدامات ترویجی و تبلیغاتی را با توجه به شرایط فرهنگی و اجتماعی آن مناطق سامان دهند. بیش از یک میلیون جزوه و دیگر اقلام ترویجی، تهیه شده و در اختیار علاقه‌مندان قرار گرفته است. همچنین پوسترهای زیادی چاپ و در کارگاه‌ها و دیگر مراکز نصب شده است، برنامه‌های زنده تلویزیونی، رادیو و ماهواره‌ای نیز در سطح کشور تهیه و پخش شده است. با این حال، تمرکز اصلی بر روی نمایندگان، وابستگان و کارگزاران صندوق کارآفرینی است؛ چون جزوه،‌ پوستر و ... نمی‌توانند به سؤالات و ابهامات، پاسخ گویند و کارگران را به طور مستقیم در این طرح مشارکت داده و درگیر کنند. مسئولان صندوق، برای توجیه و تبیین اهداف و ترویج صندوق، مجموعه جلساتی را با سهام‌داران عمده برگزار کرده و دیدارهایی با مسئولان رسانه‌های محلی و ملی، رهبران مذهبی، مدیران اقتصادی و تجاری آفریقای جنوبی، ترتیب داده‌اند،‌ مهم‌ترین موضوعاتی که در این دیدارها مورد بررسی و طرح قرار گرفته، عبارتند از:

• حمایت از این برنامه‌ها باید به یک جنبش ملی تبدیل شود. همه مؤسسات باید به هر طریق ممکن در ترویج آن بکوشند و خود را در آن سهیم بدانند.
• نیاز به ارائه دیدگاه‌های کارشناسانه برای تدوین شاخص‌های دقیق اداره سرمایه صندوق، مورد تأکید قرار گیرد تا از حداکثر اثربخشی آن اطمینان حاصل شود.
• هر سازمانی باید به بهترین شیوه، خود را به تحقیق اهداف صندوق کارآفرینی متعهد بدانند و از هیچ اقدام مثبت و کارآمدی دریغ نکنند.

بخش یازدهم- حمل‌ونقل شهری

قطار، اتوبوس، خودرو و خطوط هوایی داخلی، از جمله وسایل نقلیه‌ای هستند که شما می‌توانید برای گردش در آفریقای جنوبی از آنها استفاده کنید. قطار درون‌شهری که دارای امکانات مناسبی نیز هست بسیار در دسترس و ارزان‌قیمت می‌باشد. تقریباً برای سفر به تمام نقاط می‌توانید از قطار استفاده کنید. سه نوع کلاس قطار و تبعاً سه نوع قیمت نیز در ناوگان قطارهای درون‌شهری آفریقای جنوبی یافت می‌شود.

ناوگان اتوبوس‌رانی نیز خدمات مناسبی ارائه می‌دهد و در دسترس نیز می‌باشد. دو شرکت مناسب و مطلوب اتوبوس‌های درون‌شهری و بین‌شهری Translux و Greyhound هستند.

علاوه بر این، تعداد دوچرخه‌های شارژی در شهرهای کیپ‌تاون، دوربان و ژوهانسبورگ، به طور چشمگیری در حال افزایش است. در کشور آفریقای جنوبی، دوچرخه‌های برقی به این دلیل مورد توجه قرار گرفته‌اند که شهرهای بزرگ این کشور، مسیرهای ویژه دوچرخه‌سواری را گسترش داده‌اند تا شهروندان به استفاده از دوچرخه به‌عنوان وسیله نقلیه جایگزین اتومبیل، راغب شوند. یک شرکت فروش دوچرخه‌های برقی نیز سال گذشته، اقدام به فروش دو ورژن بسیار پیشرفته از این دوچرخه‌ها به شهروندان ژوهانسبورگ نمود. اینک این شرکت با همکاری شوراها و مؤسسات حامی محیط‌زیست، کمپینگی تشکیل داده‌اند تا توجه شهروندان بیشتری را به استفاده از این دوچرخه‌ها جلب نمایند. در این راستا این شرکت‌ها درصدد هستند تا ایستگاه‌های شارژ دوچرخه برقی در سطح شهرها ایجاد کنند و به کارمندان، دوچرخه کرایه دهند. دوچرخه برقی که با باتری لیتیوم کار می‌کند در طی شب می‌تواند شارژ شود و با هر بار شارژ کامل ۶۰ کیلومتر مسافت طی می‌کند. به علاوه بدون ایجاد سر و صدا حرکت می‌کند و این نکته بسیار مهمی برای کاهش آلودگی صوتی در شهرهایی است که از تردد زیاد موتورسیکلت رنج می‌برند. مزیت دیگر این دوچرخه این است که به همان شیوه دوچرخه‌های عادی یعنی با پدال، حرکت می‌کند.

بخش دوازدهم- توریسم شهری

گردشگری، جزء چهار بخش بزرگ تولید ناخالص داخلی آفریقای جنوبی بوده که تا ۷ درصدGDP  را تشکیل می‌دهد. ورودی گردشگران به شهرهای آفریقای جنوبی در سال ۲۰۱۰ به ۸/۰۷۳ میلیون نفر رسید. رقم کل ورودی گردشگران به آفریقای جنوبی در سال ۲۰۰۹ نیز برابر ۷/۰۱۲میلیون نفر بود. جمهوری آفریقای جنوبی، توریست‌های بیشتری را نسبت به سایر مناطق جنوبی صحرای آفریقا به خود جذب می‌کند و شامل چشم‌اندازهای متنوع، شهرهای عظیم و مناظر طبیعی حقیقتاً نفس‌گیری می‌باشد. آفریقای جنوبی برای دوستداران طبیعت، مکانی شدیداً دلپذیر است که در مجاورت اقیانوس آتلانتیک و اقیانوس هند و چندین کشور آفریقایی مانند بوستوانا، لیسوتو، موزامبیک، نامیبیا، سوازیلند و زیمباوه قرار گرفته است. مطمئناً عده‌ای از توریست‌ها برای بازدید از پارک جنگلی و تجربه زندگی حیوانات وحشی آفریقا به این کشور سفر می‌کنند. بندر کیپ‌تاون یکی از زیباترین و پرجاذبه‌ترین شهرهای آفریقای جنوبی است که بیشترین توسعه و درآمد خود را مدیون صنعت توریسم است. در کیپ‌تاون، نصف ساکنان، رنگین‌پوست هستند و بقیه سیاه آفریقایی متعلق به نژاد خوسا یا اروپایی‌تبار هستند. اسکله‌های جالب و بندر به شهر اهمیت فراوانی در امر کشتی‌سازی و مرکز دادوستد داده است. کیپ‌تاون، مترو ندارد ولی به جای آن از سیستم تراموایی قوی و کارآمد، بهره‌مند است که تقریباً همه نقاط شهر را پوشش می‌دهد و تنها فرودگاه دولتی این شهر در ۱۷ کیلومتری شمال کیپ‌تاون واقع شده است. ژوهانسبورگ، بزرگ‌ترین شهر کشور افریقای جنوبی است. این شهر مرکز استان گائوتنگ، ثروتمندترین استان آفریقای جنوبی است. این شهر یکی از ۵۰ شهر بزرگ دنیاست و هم چنین بزرگ‌ترین شهر دنیا نیز می‌باشد که هیچ رودخانه، دریاچه یا ساحل دریا ندارد. سان‌سیتی، یک شهر تفریحی اقامتی است که در شمال غرب افریقای جنوبی واقع شده و تنها دو ساعت با ژوهانسبورگ فاصله دارد. این شهر توسط هتل‌داری به نام سول کرزنر (Sol Kerzner) ارتقا یافت و به طور رسمی در دسامبر سال ۱۹۷۹ افتتاح شد. این شهر که سنگ بنای آن بر اساس اولویت دانستن خواسته توریستان گذاشته شد تفریحات فراوانی را در اختیار مسافران قرار می‌دهد. علاوه بر این موضوع، شرایط جغرافیایی آن و نزدیکی به دو ابرشهر ژوهانسبورگ و پرتونیا، موجب شد این شهر، پله‌های شهرت را به سرعت طی کرده و از خواستنی‌ترین شهرهای توریستی افریقا شود.

بخش سیزدهم- مدیریت پسماند شهری

در حال حاضر کشورهای بسیاری در جهت مقابله با زباله‌های پلاستیکی، گام‌های موثری برداشته‌اند؛ برای نمونه، استرالیای جنوبی، در حال پیوستن به فهرست رو به رشد مناطقی است که استفاده از کیسه‌های پلاستیکی را محدود کرده‌اند. در قاره آفریقا نیز کشورهای روآندا، اریتره و سرزمین‌های سومالی، استفاده از کیسه‌های پلاستیکی را به کلی ممنوع کرده‌اند. کشورهای آفریقای جنوبی، اوگاندا، کنیا، اتیوپی، غنا، لسوتو و تانزانیا نیز قوانین سفت و سختی را برای استفاده از این کیسه‌ها وضع کرده‌اند.

دیگر سیاست آفریقای جنوبی در جهت مدیریت پسماندهای شهری بهره‌گیری از دستاوردهای سایر کشورها در این زمینه است. بیش از ۳۰ سال است که کشور سوئد از پیشگامان بازیافت منابع و مدیریت پسماند است. در این زمینه، شهر بوراس از نظر مدیریت پایدار پسماند از طریق کاهش زباله، به‌دست آوردن سوخت از پسماند و بازیافت، تاثیرقابل توجهی دارد. از سال ۲۰۰۶ تاکنون، همکاری بین دانشگاه بوراس، شهرداری بوراس، موسسه تحقیقات فنی SP سوئد و حدود ۲۰ شرکت و سازمان خصوصی دیگر، تحت عنوان بازیافت زباله – مشارکت بین‌المللی آغاز شده تا دانش و تکنولوژی کشور سوئد در زمینه مدیریت پایدار پسماند با کشورهای دیگر به اشتراک گذاشته شود. در این راستا از سال ۲۰۰۸ چنین دستاوردهایی به دیگر کشورهای جنوب شرق آسیا (مانند تایلند، ویتنام، کامبوج، لائوس و اخیراً هند)، آمریکای لاتین و به خصوص برزیل، غرب آفریقا (نیجریه و غنا)، آفریقای جنوبی، آمریکا و ..... توسعه‌یافته است.

منابع:

        ۱. عبدی، محمد حامد (۱۳۹۲)، رشد شهری و برنامه‌ریزی راهبردی- فضایی در ژوهانسبورگ، آفریقای جنوبی، مجله  Cities ۲۰۱۰ - ISI

       ۲. مدیریت زباله در آفریقای جنوبی  www.leonzio.asia/stonecrusher/۶۷۷۵

     ۳. Tourism in South Africa:    www.farsi.tpo.ir/uploads/tourism_۱۱۰۷۴.pdf

۴. www.urbanmanagement.ir

۵. www.capemetrorail.co.za

۶. www.pecc.gov.za

۷. www.translux.co.za

۸. www.greyhound.co.za

     ۹. Economic impact ۲۰۱۵ South Africa:   www.wttc.org/media/files/reports/economic%۲۰impact%۲۰research/countries%۲۰۲۰۱۵/southafrica۲۰۱۵.pdf