به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی انجمن علمی اقتصاد شهری ایران، درآمد پایدار یکی از مباحث مهم توسعه پایدار شهری است. درآمد پایدار باعث می شود زیست پذیری و کیفیت زندگی شهری برای نسل فعلی و نسلهای آینده به مخاطره نیفتد. همچنین درآمدهای پایدار شهری یکی از مسائل و موضوعات مهم در تاب آوری اقتصادی شهری است که می تواند یکی از مصادیق پیاده سازی اقتصاد مقاومتی در شهرهای کشور ما باشد. افزایش درامدهای ناپایدار شهری، قطعا موجبات کاهش تاب آوری شهرها و زمینه برای ایجاد بحران های اجتماعی و فرهنگی و اقتصادی را در بلند مدت ایجاد خواهد نمود و شرایط را برای ضربه پذیر نمودن اقتصاد شهری از تکانه های داخلی و خارجی فراهم تر خواهد نمود.
درآمدهای پایدار در شهرداری ها به عنوان متولیان مدیریت شهری، به درآمدهایی اطلاق می شود که از سه ویژگی مهم برخوردار باشند: اولا درآمدها مستمر باشد و از نوع درآمدهای آنی و دفعی نباشد ، ثانیا دستیابی به این درآمدها، شرایط بهینه شهری(کالبدی، زیست محیطی و ...) را بر هم نزند و ثالثا انعطاف پذیر باشند یعنی پایه درآمدی در طول زمان به موازات گسترش مخارج افزایش یابد. در حال حاضر مدیریت شهری در جهان به دنبال پایدار سازی منابع درآمدی خود می باشند و تلاش های زیادی برای این منظور انجام داده اند. نتیجه این تلاش ها به صورتی است که مدیریت شهرهای توسعه یافته بیش از ۶۰ درصد هزینه های خود را از طریق درآمدهای پایدار تأمین می کنند. به عنوان مثال در توکیو ۷۸ درصد، در تایپه ۷۳ درصد و در سئول و استکهلم ۶۵ درصد از درآمد نهادهای مدیریت شهری، از طریق درآمدهای پایدار تأمین می شود و این در حالی است که در حال حاضر در ایران، تنها ۲۵ درصد از کل درآمد شهرداری ها را درآمدهای پایدار تشکیل می دهند و عموما درآمدهای ناپایدار شهری، به دلیل نیاز مبرم مدیریت شهری به منابع درآمدی حاصل از فروش تراکم، تغییر کاربری ها و ... حاصل می شود و قطعا آثار مخربی در بلندمدت بر ساختار فیزیکی شهرها و بالتبع اقتصاد و حتی فرهنگ شهری از خود برجای خواهد گذاشت کما اینکه تاکنون شهرها بخصوص کلان شهرها از گزند مشکلات این نوع مدیریت مالی شهری، در امان نبوده اند. منابع درآمدی شهرداری‌ها
شهرداری های عمده شهرهای مطرح جهانی، به تامین منابع درآمدی خود از طریق توسل جستن به دو کد درآمدی مبادرت می نمایند که عبارتند از: - منابع درآمدی داخلی: که بدان دسته از درآمدهای شهرداری ها اطلاق می گردد که به طور مستقیم توسط خود شهرداری ها و از طریق دریافت بهای خدمات مربوط به اراضی و املاک مسکونی و تجاری شهری تامین می گردند که از جمله مهم ترین آن ها می توان از عوارض پروانه های ساختمانی، عوارض نوسازی و دیگر انواع عوارض های شهری نام برد. - منابع درآمدی خارجی: که بدان دسته از درآمدهای شهرداری ها اطلاق می گردد که نه از طریق ارایه خدمات شهری ارایه شده توسط شهرداری ها، که از محل جذب سرمایه گذاری های بخش خصوصی و مشارکت بخش خصوصی فعال در حوزه های گوناگون کنشهای شهری با شهرداری ها برای انجام پروژه های گوناگون شهری، فروش اوراق مشارکت، کمک های دولتی و وام های بانکی و ......
منابع درآمد شهرداری ها در جهان، وابسته به نوع حکومت محلی، تعدد نهادهای متولی شهری(دولت، شهرداری ها، شوراها، استانداری ها و ...)، میزان اختیارات شهرداری ها، وجود سازمان های متولی شهری، میزان دخالت نهادهای حکمران شهری و ... می باشد. لذا نمی توان برای شهرهای ایران، نسخه های کپی شده ای از منابع درآمدی شهرهای جهان را برای افزایش منابع درامد پایدار شهرداری ها توصیه کرد.
شهری به طور کلی می توان منابع مالی شهرداری های کشورهای جهان را در قالب چهار دسته بندی کلی به شرح زیر ارایه نمود: ۱. درآمدهای حاصله از فروش خدمات شهری
۲. کمک های دولتی و اعانات بخش خصوصی
۳. وام های بانکی
۴. مالیات ها و عوارض
