• نظریه بهره

• نظریه نرخ بهره

• معادله فیشر

    پیرامون نرخ بهره معروف بود، انجام گرفت. در حوزه مالی معادله فیشر، در وهله اول برای محاسبه بازده تا سر رسید اوراق قرضه و همچنین محاسبه نرخ بازده داخلی  معادله فیشر در ریاضیات مالی و اقتصاد، رابطه بین نرخ بهره اسمی و نرخ بهره واقعی را تخمین می‌زند. این نام گذاری بعد از فوت اروین فیشر، کسی که به واسطه فعالیت‌هایش سرمایه‌گذاری‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد.

در علم اقتصاد، این معادله به منظور پیش بینی رفتار نرخ بهره اسمی و نرخ بهره واقعی مورد استفاده است. در معادله فیشر،r  نشان دهندهبهره اسمی،
i  نشان دهنده نرخ بهره واقعی و π نشان دهنده نرخ تورم می‌باشد:

     ir+π

معادله فوق یک تخمین خطی است، اما معمولاً به عنوان یک «معادله» تلقی می‌گردد:

     i=r+π

معادله فیشر هم می‌تواند به عنوان پیش بینی و هم به عنوان بررسی تاریخی تحلیل، مورد استفاده قرار گیرد. همچنین بررسی تاریخی این معادله می‌تواند به عنوان قدرت واقعی خرید یک وام مطرح گردد:

     r=i-π

اضافه کردن موضوع انتظارات به معادله فیشر و همچنین در نظر گرفتن نرخ بازده مورد انتظار مطلوب و نرخ تورم مورد انتظار π^e (حرف e به معنی انتظار (expected)می‌باشد) درطول دوره وام، می‌تواند به عنوان یک مدل پیش بینی برای تصمیم‌گیری پیرامون نرخ بهره اسمی که باید برای وام در نظر گرفته شود، مورد استفاده قرار گیرد:

     i=r+π^e

معادله اخیر قبل از فیشر هم وجود داشته‌است، اما فیشر، تقریب بهتری از معادله را پیشنهاد می دهد که در ذیل آمده‌است:

     1+i=(1+r)+(1+π)

• توهم پولی

      فیشر همچنین میان نرخ‌های حقیقی و اسمی بهره تمایز قائل شد و از مفهوم توهم پولی برای اشاره به ناتوانی تفکیک میان یک دلار و قدرت خرید آن دلار (یا آنچه که می‌توان پس از تورم با یک دلاری خریداری کرد) استفاده نمود. نرخ بهره سپرده‌های بانکی یکی از مثال‌های خوب در زمینه توهم پولی است. وقتی که نرخ سود اعطایی به سپرده‌ها کاهش می‌یابد، افراد نارضایتی را خود از بازده کم سپرده‌ها اعلام می‌کنند. در حالیکه ممکن است با نرخ بهره اسمی بالاتر و تورم بالاتر، وضعیت بدتری داشته باشند. توهم پولی به هنگام افزایش دستمزد کارگران نیز اتفاق می‌افتد. از آنجایی که دستمزدها بخش عمده هزینه‌های کسب و کار را تشکیل می‌دهند، افزایش دستمزدها معمولاً به افزایش قیمت‌ها منتهی می‌شود. کارگران که دچار توهم پولی هستند، از دریافت دستمزد بالاتر خوشحال می‌شوند، در حالی که با این دستمزد بالاتر چیزهای کمتری را می‌توانند خریداری نمایند.
از نگاه فیشر، توهم پولی یک پدیده غالب بود. وی همچنین معتقد بود که چرخه تجاری نیز از این پدیده سرچشمه می‌گیرد. صاحبان کسب و کارها فکر می‌کنند که در زمان تورم و بالا بودن نرخ اسمی بهره، نرخ حقیقی بسیار بالا بوده و به همین خاطر وام‌گرفتن و سرمایه‌گذاری را متوقف می‌کنند. این امر باعث رکود در فعالیت‌های اقتصادی می‌شود. سپس، هنگامی که اقتصاد رکودی نرخ اسمی را کاهش می‌دهد، صاحبان کسب و کار به اشتباه فکر می‌کنند نرخ حقیقی بهره کاهش یافته، لذا وام‌گرفتن و سرمایه‌گذاری را از سر می‌گیرند. با گسترش فعالیت‌های اقتصادی، توهم پولی نهایتاً این رونق را متوقف می‌کند. از آنجایی که اقتصاد رو به رشد باعث ایجاد فشارهای تورمی می‌گردد، بانک‌ها باید نرخ بهره اسمی را افزایش دهند تا بتوانند نرخ‌ حقیقی بهره وام‌های خود را حفظ کنند. صاحبان کسب و کار مجدداً به اشتباه فکر می‌کنند که نرخ حقیقی بهره افزایش یافته و در نتیجه سرمایه‌گذاری کاهش می‌یابد. به اعتقاد فیشر این چرخه رونق و رکود همواره تکرار می‌شود.